درست اواسط حيات امام صادق عليه السلام بود که حکومت بيداد اموي به سرعت رويه اضمحلال و نابودي مي رفت و رژيم عباسي در حال
تأسيس و تشکيل بود. پيش از آنکه عباسيان پايه هاي رژيم فريبکارانه خويش را در شهرها، بويژه مدينه منوره استحکام بخشند، آن
حضرت مجال و ميدان بسيار مساعد و گسترده اي براي نشر علوم آل محمد صلي الله عليه و اله و سلم يافت و توانست بر فراز منبر
نياي بزرگش پيامبر صلي الله عليه و اله و سلم برود. بر فراز منبري که ميمونها و بوزينه هاي اموي بر روي آن جست وخيز مي
کردند، همانگونه که پيامبر صلي الله عليه و اله و سلم پيش از آن روزگار، آن فاجعه را در خواب ديده و قرآن از آن سخن گفته
بود.

«و ما جعلنا الرؤيا التي اريناک الا فتنة للناس و الشجرة الملعونة في القرآن.» [1] .

---

[1] سوره اسراء، آيه 60. در مورد نزول اين آيه شريفه به الدر المنثور و تفسير طبري، ذيل آيه ي
شريفه رجوع شود.