از درب طوسي صحن مقدس اميرمؤمنان عليه السلام بيرون آمده، از مسجد شيخ طوسي مي گذريم، از درب اصلي وادي السلام وارد شده، از مقام هود و صالح مي گذريم، اولين مسير ماشين رو كه در سمت چپ ما قرار دارد، مسير مقام حضرت مهدي عليه السلام مي باشد.



مسير كوتاهي را پيموده با گنبد سبزي روبه رو مي شويم كه در طول قرنها به مقام حضرت مهدي عليه السلام شهرت داشته، در طول قرون و اعصار صدها نفر در اين مكان مقدس به محضر كعبه مقصود و قبله موعود تشرف يافته، كرامات و معجزات بي شماري از آن بزرگوار در اين مقام مشاهده شده، بيماران صعب العلاجي با نفس مسيحايي اش شفا يافته، عاشقان دلسوخته و شيعيان شيفته اي پس از يك عمر «ياابن الحسن» گفتن و اشك حسرت ريختن، در اين مكان مقدس شاهد مقصود را مشاهده نموده، پيشاني ادب بر آستان ملك پاسبانش نهاده، خاك زير پايش را توتياي چشم خود قرار داده اند، كه به چند نمونه از آنها در پايان اين نوشتار اشاره خواهيم نمود.



كاشي كاري گنبد و بارگاه موجود، در سال 1310 ه . توسط شخصي به نام سيد محمدخان پادشاه سند انجام شده است.



ساختمان قبلي توسط سيد بحرالعلوم (متوفاي 1212 ه .) تجديد بنا شده بود

در محراب مقام حضرت مهدي عليه السلام سنگي موجود است كه زيارتنامه حضرت بقية اللّه(ارواحنافداه) بر آن نقش شده است، تاريخ كنده كاري اين سنگ نهم شعبان 1200 ه . مي باشد.



محدث نوري در مورد تاريخچه مقام حضرت مهدي عليه السلام مي نويسد: در بيرون سور شهر نجف در سمت غربي قبرستان معروفِ وادي السلام مقام مقدس حضرت مهدي(عج) واقع است، كه از براي آن: صحن، گنبد، مقام و بارگاهي است و در آنجا محرابي است منتسب به حضرت مهدي(عج) كه علت اين انتساب معلوم نيست، نمي دانيم كه آيا در آنجا كسي آن سرور را ديده، يا كرامتي از آن حضرت در آن مكان مقدس ظاهر گشته؟ جز اين كه آن مقام شريف از قديم الايام وجود داشته است



مرحوم محدث قمي نيز در «هدية الزائرين» همان بيان استادش محدث نوري را آورده است.