در رجعت راه توبه بسته مي شود



«سَنَسِمُهُ عَلَي الْخُرْطُوم».

«به زودي بر روي بيني اش مهر خواهيم زد».

( - سوره قلم: آيه 16 . )

در تفسير قمّي روايت كرده كه اين آيه مربوط به رجعت است، هنگامي كه شاه ولايت حضرت اميرمؤمنان ( عليه السلام ) رجعت كند و دشمنان آن حضرت نيز برگردند، بر پيشاني آنها مهر مي زند و نشاندار مي كند، چنانكه چارپايان را داغ مي زنند تا نشاندار شوند.

( - بحارالانوار: ج 53، ص 103 / نورالثّقلين: ج 5، ص 394. )

امام باقر ( عليه السلام ) در تفسير اين آيه فرمودند:

هنگامي كه روي بيني كافران مهر زده شد، ديگر كار از كار گذشته است.

( - نورالثّقلين: ج 5، ص 395 . )

در احاديث ديگر نيز آمده است كه:

در رجعت راه توبه بسته مي شود و كسي كه تا آن روز با ديدن حقايق ايمان نياورده باشد ديگر ايمان آوردن او را سودي نمي بخشد.



عصاي حضرت موسي ( عليه السلام ) در دست اميرمؤمنان ( عليه السلام )

در احاديث فراواني از امير مؤمنان ( عليه السلام ) روايت شده كه فرمود:

«من صاحب عصا هستم، من صاحب ميسم هستم».

( - بحارالانوار: ج 39، ص 343 و ج 53 ص 119 / نورالثّقلين: ج 4، ص 97 . )

در اين حديث منظور از «عصا» عصاي حضرت موسي است كه در دست آن حضرت خواهد بود، و «ميسم» به معناي چيزي است كه به وسيله آن بر پيشاني چارپايان داغ مي زنند و نشاندار مي كنند. چنانكه در آخرت اميرمؤمنان قسيم الجنّة و النّار هستند، در رجعت نيز دوست و دشمن را از يكديگر جدا مي سازند و بر روي بيني دشمنان به وسيله عصاي موسي مهر باطله مي زنند.