دفاع از امام زمان (ع )



اين سنّت خدا است كه در هميشه تاريخ، حق و باطل در ستيز بوده و هستند. هيچ پيامبري را خدا نفرستاد مگر آنكه دشمناني از جن و بشر در مقابل او به صف آرايي پرداختند.

(وَ كَذلِكَ جَعَلْنا لِكُلِّ نَبيٍّ عَدُواً شَياطين الْاِنْسِ وَ الْجِنِّ...)

( - سوره انعام / آيه 112. )

امام زمان ( عليه السلام ) نه تنها از اين قاعده مستثني نيست، بلكه به خاطر اهميت نقش او در حاكميت جهاني توحيد و عدل، همه ستم بارگان و مستكبران و جهان خواران، در همه ادوار تاريخِ پر فراز و نشيب غيبت، به ستيزه اي همه جانبه با او برخاسته اند.

در عصر حاضر نيز همه قدرت ها، همه سازمان ها و همه كساني كه با آگاهي از انديشه مهدويت، عالمگير شدن پيام اسلام و قرآن را پيش بيني مي كنند، مبارزه اي بي امان را پيگيري مي نمايند.

آنانكه وحدت جامعه اسلامي و ايماني را هدف حملات خود قرار داده اند، و ولايت اميرمؤمنان ( عليه السلام ) و اولاد معصومش را تضعيف مي كنند و آنان كه قرآن و معارف انسان ساز آن را بي اهميت و بدون كارآيي جلوه مي دهند؛ هر كدام، به گونه اي مستقيم يا غير مستقيم آرمان هايي را كه بايد به دست امام زمان ( عليه السلام ) تحقق يابد به مخاطره مي اندازند و در حقيقت با او و پيام هاي او عداوت و دشمني مي ورزند.

شيعه منتظِر در دوران غيبت، هرگاه اهداف و ارزشهاي مكتب انتظار را كه همان اهداف و ارزشهاي اصيل اسلامي است در مخاطره و مورد تهاجم ناجوانمردانه دشمنان دين ببيند از پاي ننشسته و به دفاع برمي خيزد، او در هر لحظه و در هر مقطع از زمان و مكان خود را براي ياري امام زمانش آماده مي سازد، از آنجا كه ياري او را، ياري اهداف و آرمان هاي او مي شمارد، بدون اين كه فرقي بين غيبت و ظهور قائل باشد در مقابل توطئه ها و عداوت هاي ( - «و نصرتي لكم معدّة». زيارت جامعه كبيره. )

دشمنان امام زمان ( عليه السلام ) به دفاع از مولاي خويش مي پردازد و با تمام وجودش جانفشاني و جانبازي مي كند.

اميرالمؤمنين ( عليه السلام ) مي فرمايد:

«يَحُفُّونَ بِهِ يَقُونَهُ بِاَنْفُسِهِمْ فِي الْحُرُوبِ وَيَكْفُونَهُ مايُريدُ؛ ياران مهدي ( عليه السلام ) او را در ميان مي گيرند و در جنگ ها با جان هاي خويش از او حمايت و ( - ملاحم و فتن / سيد بن طاوس / چاپ نجف / ص 52؛ و بحارالأنوار / ج 52 / ص 307 / ح 82. )

حفاظت مي كنند و هر چه بخواهد از جان و دل انجام مي دهند».