در روايات بسياري از اهلبيت عصمت و طهارت وارد شده كه: گروهي از دشمنان اهلبيت ( عليهم السلام ) : كه در دشمني حدّ و مرزي نشناخته اند به هنگام ظهور حضرت مهدي ( عليه السلام ) زنده مي شوند،

و گروهي از دوستان اهلبيت كه در راه دوستي اهلبيت مشكلات فراواني را تحمّل كرده اند زنده مي شوند، تا اين گروه از آن گروه انتقام بگيرند ودلهايشان خنك شود آنگاه هر گروهي به سزاي اعمال خود مي رسد.

( - تأويل الآيات: 401 / نورالثّقلين: ج 4، ص 101 . )

مرحوم طبرسي در تفسير پر ارج «مجمع البيان» مي فرمايد: «روايات بسيار فراواني از امامان اهلبيت ( عليهم السلام ) : رسيده است كه خداي تبارك و تعالي به هنگام ظهور حضرت مهدي ( عليه السلام ) گروهي از دوستان و شيعيان آن حضرت را كه پيش از قيام آن حضرت از دنيا رفته اند باز مي گرداند تا به ثواب ياري آن حضرت برسند و با ديدن آن روزگار ميمون مسرور شوند.

و گروهي از دشمنان او را نيز باز مي گرداند تا به دست شيعيان از آنها انتقام گرفته شود و با ديدن شكوه و عظمت آن حضرت خوار و زبون شوند».

( - مجمع البيان: ج 7، ص 234. )