يكي از اصحاب امام حسن عسكري ( عليه السلام ) به نام يعقوب بن منقوش حكايت كند:

روزي به منزل حضرت ابومحمّد، امام حسن عسكري ( عليه السلام ) وارد شدم، حضرت داخل ايوان جلوي يكي از اتاق ها نشسته بود و سمت راست امام ( عليه السلام ) پرده اي جلوي درب اتاق آويزان بود، خدمت حضرت عرض كردم: ياابن رسول اللّه! امام و صاحب ولايت بعد از شما كيست؟

فرمود: پرده را بالا بزن، تا متوجّه شوي!

همين كه پرده را بالا زدم، كودكي پنج ساله را در قيافه نوجواني ده ساله با اين خصوصيات نمايان شد:

چهره سفيد و نوراني، ابرواني كشيده و با فاصله، كفان دست درشت و غليظ، شانه هاي بزرگ و بافاصله و در سمت راست گونه اش خالي سياه وجود داشت.

سپس آن كودك، با وقار و هيبتي مخصوص به طرف پدر بزرگوارش امام حسن عسكري ( عليه السلام ) جلو آمد؛ و در بغل پدر، روي زانويش نشست.

بعد از آن امام عسكري ( عليه السلام ) به من فرمود: اي يعقوب! اين كودك بعد از من امام و صاحب شماها خواهد بود.

همين كه سخن پدر تمام شد و او را معرّفي نمود، از روي زانوي پدر برخاست و پدرش اظهار نمود: اي عزيزم! اي پسرم! در حال حاضر داخل برو - و مخفي باش - تا آن هنگامي كه خداوند متعال اراده كند.

و چون آن حجّت خدا وارد اندرون منزل شد، امام حسن عسكري ( عليه السلام ) مرا مخاطب قرار داد و فرمود: اي يعقوب! اكنون بلند شو و داخل اتاق را خوب نظر كن كه چه مي بيني؟

پس طبق فرمان امام ( عليه السلام ) بلند شدم و هر چه به اطراف نگاه كردم كسي را نيافتم؛ و متوجّه شدم كه حجّت خدا از چشم ها ناپديد و غايب شده است.

( - إعلام الوري طبرسي: ج 2، ص 250، إكمال الدين: ص 407، ح 2. )