«وَ حَرامٌ عَلي قَرْيَةٍ اَهْلَكْناها اَنَّهُمْ لايَرْجِعُونَ».

( - سوره انبياء: آيه 95 . )

«و حرام است بر شهرها و آباديهايي كه (بر اثر گناه) نابودشان كرديم (كه به دنيا باز گردند؛) آنها هرگز باز نخواهند گشت»

آنچه كه از روايات استفاده مي شود عدّه اي از خوبان وعدّه اي از بدان در رجعت بر نمي گردند و آنها عبارتند از:

كسانيكه در دنيا به عذاب الهي هلاك شده اند.

از امام صادق ( عليه السلام ) و امام باقر ( عليه السلام ) روايت شده است كه:

«هر محلّي كه اهالي آن به عذاب الهي گرفتار و هلاك شده باشند در زمان رجعت باز نخواهند گشت.

و اين آيه (و حرام علي قرية...) از بزرگترين دلائل بر اثبات رجعت مي باشد، به جهت آنكه در اسلام كسي نيست كه منكر رجعت در قيامت و عالم آخرت باشد خواه آنكه به عذاب الهي هلاك شده و يا به مرگ عادي مرده باشد.

پس سخن خداوند «لايرجعون = باز نخواهند گشت» مربوط به رجعت در عالم دنيا است، چون در قيامت همگان رجعت مي كنند و محشور مي شوند تا اهل معصيت در آتش دوزخ گرفتار آيند.

( - بحار الانوار: ج 53، ص 52 و 60 و 118 و ج 90، ص 85 . )