از عشق تا شعار



بين کساني که به راستي، حقيقتي را باور دارند و آنان که مدعي باور داشتن چيزي هستند تفاوت از زمين تا آسمان است. مانند تفاوت عشق تا شعار.

عشق آسماني است و عشق ورزيدن کار اهالي آسمان!

شعار زميني است و شعار دادن حرفه زميني ها!

منتظران واقعي به امامشان عشق مي ورزند.

مدعيان انتظار، تنها شعار مي دهند.

منتظران واقعي در پي اصلاح وضعيت موجودند.

مدعيان انتظار، هر نوع اصلاحي را محکوم مي کنند.

منتظران واقعي تلاش مي کنند تا موانع ظهور را بشناسند و آنها را برطرف کنند.

مدعيان انتظار، منتظر مي مانند تا امام غايبي بيايد و امور را به صلاح آورد.

منتظران واقعي انتظار را تکليف و رسالت مي داند.

مدعيان انتظار براي رفع تکليف منتظرند.

منتظران واقعي، بانشاطند و اميدوارانه به آينده مي نگرند.

مدعيان انتظار، مأيوس اند و دل خسته.

منتظران واقعي، زندگي فردي و اجتماعي خود را براساس آنچه در انتظار اويند سامان مي دهند.

مدعيان انتظار، نه در زندگي فردي نه در زندگي اجتماعي خود هيچ تأثيري از آنچه انتظارش را مي کشند، نمي پذيرند.

منتظران واقعي، براي استقرار عدالت تلاش مي کنند.

مدعيان انتظار، استقرار عدالت را موکول به ظهور منجي غيبي مي دانند.

منتظران واقعي، در مقابل ظلم و فساد ايستادگي و مبارزه مي کنند.

مدعيان انتظار، با عوامل فساد و ظلم تنها در دل مخالفت مي کنند نه در عمل.

منتظران واقعي تلاش مي کنند تا حکومتهاي باطل را براندازند و خود زمينه ساز حکومت عدل و ايمان گردند.

مدعيان انتظار، اساساً هيچ حکومتي در زمان غيبت را حکومت حق نمي دانند و معتقدند بايد منتظر شد تا خود امام بيايد و حکومت کند.

منتظران واقعي، امر به معروف و نهي از منکر مي کنند که سنت همه صالحان عالم است.

مدعيان انتظار، نسبت به ديگران بي تفاوتند.

منتظران واقعي، نگران سرنوشت خود و جامعه هستند.

مدعيان انتظار، به سرنوشت خود و جامعه نمي انديشند و اقدام جدي اي در عرصه هاي اجتماعي و اصلاحي نمي کنند.

منتظران واقعي، در برابر آزارها و تکذيبها مقاومت مي کنند.

مدعيان انتظار، آنقدر محافظه کارند که مورد آزار و تکذيب قرار نمي گيرند.

عشق آسماني است و عشق ورزيدن کار اهالي آسمان!

شعار زميني است و شعار دادن حرفه زميني ها!

منتظران واقعي، بانشاطند و اميدوارانه به آينده مي نگرند.

مدعيان انتظار، مأيوس اند و دل خسته.

مدعيان انتظار، نسبت به ديگران بي تفاوتند.

منتظران واقعي، نگران سرنوشت خود و جامعه هستند.