آداب منتظران



 
محبت خاص به حضرت ولي عصر، عجّلالله تعالي فرجه

محبت به ائمه معصومين، عليهمالسلام، و دوستي ايشان بخشي از ايمان و شرط قبولي اعمال است و در اين باره روايات و احاديث بسياري نقل شده است ولي محبت به مولايمان، حضرت حجت ، عليهالسلام، داراي ويژگيهايي است که آن را در ميان محبت به ساير امامان معصوم، عليهمالسلام، خاص ميکند:

1. محبت و شناخت امام عصر ، عليهالسلام، از محبت و شناخت ساير امامان معصوم، عليهمالسلام جدا نميگردد ولي عکس آن چنين نيست. يعني ممکن است کسي نسبت به امامان ديگر محبت و شناخت داشته باشد، ولي حضرت مهدي ، عليهالسلام، را نشناسد. بنابراين اگر آن بزرگوار را بشناسيم و او را دوست بداريم حقيقت ايمان ما کامل ميگردد، چنانکه امام رضا ، عليهالسلام، از پيامبر خدا، صلّياللّهعليهوآله، روايت کردهاند:

... هر کس دوست دارد خداوند را ملاقات کند در حالي که ايمانش کامل و اسلامش نيکو باشد، بايد که ولايت حجت منتظر را دارا گردد. اينان چراغهايي در تاريکي و امامان هدايت و نشانههاي تقوي هستند. هر کس آنها را دوست بدارد و ولايتشان را بپذيرد، من ضمانت ميکنم که خداوند او را به بهشت خواهد برد.

2. پيروزي و غلبة نهايي مسلمين بر کافران، زندهشدن دوبارة دين اسلام و برپايي حکومت جهاني حق و عدالت به دست آن حضرت و با ظهور ايشان انجام ميپذيرد.

3. آن حضرت بعد از اميرالمؤمنين و امام حسن و امام حسين، عليهمالسلام، از ساير امامان، عليهمالسلام، افضل و برتر است چنانکه امام صادق، عليهالسلام، از رسول خدا، صلّياللّهعليهوآله، نقل کردهاند که فرمود:

خداوند از بين روزها، روز جمعه و از ماهها، ماه رمضان و از شبها، شب قدر را برگزيد و از مردم، پيغمبران و از پيغمبران، رسولان و از رسولان، مرا و علي را از من برگزيد و از علي، حسن و حسين را اختيار کرد و از حسين، اوصياء را برگزيد...که نهمين ايشان افضل آنها ميباشد.

4. تمام آنچه از نعمتهاي فراوان و عنايات بيپايان خداوند، ما را فرا گرفته است به برکت مولايمان، امام زمان، عليهالسلام، و به واسطة او و احسان اوست. علاوه بر اينها، هرچه محبت و دوستي ما عميقتر و نيرومندتر گردد، آثار و نشانههاي آن بيشتر ميشود همچنانکه درخت هر چه بيشر رشد و پرورش يابد گلها و ميوههايش بيشتر ميشود. از نشانههاي محبت: ياد کردن از محبوب و از دل بر زبان آوردن خوبيها و زيباييهاي او و کمر بستن به اطاعت و خدمت اوست. امام صادق، عليهالسلام، ميفرمايند:

خداوند رحمت کند بندهاي را که ما را نزد مردم محبوب نمايد و ما را در معرض دشمني و کينهتوزي آنان قرار ندهد. همانا به خدا سوگند اگر سخنان زيباي ما را براي مردم روايت ميکردند به سبب آن عزيزتر ميشدند...

در مضموني از کلام حضرت علي، عليهالسلام، و امام حسن عسکري، عليهالسلام، نيز آمده است که هر کس از شيعيان، ما را بشناسد و مردمي را که از ديدن ما محروم ماندهاند هدايت نمايد و از تاريکي جهل به نور علمي که ما به او دادهايم بيرون برد، در قيامت تاجي از نور بر سرش ميدرخشد و در بهشت با ما خواهد بود.

(مکيال المکارم، سيدمحمدتقي موسوي اصفهاني، ج1، ص365 تا 368 و ج2، ص200 تا 205، 389 تا 399.)

ويا در روايتي عبدالله بن ابان زيات مي گويد به حضرت رضا، عليه السلام، عرض کردم که براي من و خانواده ام دعايي بکنيد. حضرت فرمودند: مگر من دعا نمي کنم؟ به خدا سوگند اعمال شما در هر روز و شبي برمن عرضه مي شود لذا در هر مورد که مناسب باشد دعا مي کنم .