اندوهگين بودن و گريستن در فراق امام عصر(ع)




از نشانههاي دوستي و اشتياق شيعيان به امام عصر (ع) و دليل معرفت و محبت قلبي آنان به امام، اندوهگين بودن از فراقآن حضرت و گريستن بر مصيبتها و رنجهاي ايشان است، چنانکه در ديوان منسوب به آقا و مولايمان اميرالمؤمنينعلي(ع) در بيان دلايل و نشانههاي دوستي راستين آمده است:

و از نشانهها: خنديدنش در ميان مردم است، درحاليکه دلش مالامال از اندوه باشد.

همانطور که هر يک از دوستان و خويشان بر گردن ما حقي دارند و اگر به گرفتاري و مصيبتي مبتلا شوند، ما نيز به خاطرغم و اندوه آنان اندوهگين ميشويم، مطمئناً اين حق براي پيشوا و مولايمان، حضرت حجت (ع)، بر تمامي مؤمنينسزاوارتر است. اگر بدانيم که غيبت طولاني امام چه محروميت بزرگي را نصيب ما کرده است و تحمل اين همه سال انتظار،چقدر براي خود ايشان سخت است، بدون شک روزها و شبهايمان بيذکر ياد او نخواهد گذشت.

امام صادق (ع) درباره فضيلت اندوهگين بودن در فراق آن حضرت فرمودهاند:

شخص مهموم به خاطر ما که غم و اندوهش از جهت ظلمي است که بر ما رفته، نفس کشيدنشتسبيحگويي است و هم او به خاطر ما عبادت است ... (و) هر کس ديدهاش در راه ما گريان شود به خاطرخوني که از ما به ناحق ريخته شده يا حقي که از ما سلب گرديده يا حرمتي که از ما هتک شده يا به خاطر يکياز شيعيانمان خداوند تعالي به آن اشک سالها جايگاهش را در بهشت قرار خواهد داد.

غيبت مولايمان و آنچه از ناراحتيها و حوادث ناگوار بر آن حضرت و بر شيعيان وارد گرديده، از بزرگترين و مهمترينعلل حزن و اندوه ائمه معصومين (ع) بوده است، چنانکه مفضل بن عمر، از اصحاب خاص امام صادق (ع) در توصيفاحوال آن امام، آورده است:

زماني ايشان را ديدم که بر روي خاک نشسته و همچون کسي که فرزند از دست داده و جگرش سوخته باشد ميگريد.حزن و اندوه چهرهاش را فراگرفته و رنگش را تغيير داده و اشک، چشمانش را پر کرده بود، ميفرمود:

اي آقاي من! غيبت تو خواب از سرم ربوده و زمين را بر من تنگ نموده و راحتي از دلم برده. اي آقايمن! غيبت تو مصيبتم را به اندوههاي ابدي پيوسته... از جهت مصيبتهاي گذشته و بلاياي پيشين اشکي ازچشمم جاري نشود و نالهاي از سينهاي سر نکشد مگر اينکه در برابر چشمم مجسم ميگردد محنتهاي (تو)که از آن ها بزرگتر و سختتر است...

پس عرض کردم اين کدام محنت سخت است که سبب شده اينچنين در ماتم و سوگ بنشينيد؟

امام آهي برکشيد و پريشانياش بيشتر شد و فرمود:

به درازا کشيدن و طول عمر (قائم)مان و گرفتاري مؤمنين در آن زمان و شک و ترديدهايي که بر اثرطولاني شدن غيبت او بر ايشان پديد ميآيد و بيشترشان از دين برميگردند و رشته اسلام يعني ولايت را ازگردن بيرون ميافکنند.

ه از کتاب مکيال المکارم، سيد محمدتقي موسوي اصفهاني

1. امام صادق، عليهالسلام، از اميرالمؤمنين امام علي، عليهالسلام