کريستول به عنوان پدر «نومحافظه کاري» شناخته مي شود. وي عضو گروه «روشنفکران نيويورک» که بيشتر از مهاجران يهودي اروپاي شرقي تشکيل شده، بوده است. کريستول در سال هاي پاياني دهه 30 ميلادي در «citycollege» نيويورک تحصيل کرد. وي از 1947 تا 1952 مدير تحريريه مجله اي انتقادي بود که بعدها «neocaon bible» نام گرفت.

در سال هاي پاياني دهه 60، کريستول به لحاظ تمايلات سياسي از چپ به راست تغيير مشي داد، چرا که معتقد بود ضديت با آمريکا در ميان ليبرال ها بيشتر وجود دارد. کريستول چارچوب روشنفکري نومحافظه کاري را با بنيان گذاري و نوشتن مقالاتي در نشرياتي مانند «The national intrest» و «The public intenes» بنا نهاد.

کريستول يکي از ارکان فکري موسسه «American enterpise» است و کتاب هاي متعددي را از جمله «Neoconservatism The autobiagraphy of an Idea» (نومحافظه کاري، اتوبيوگرافي يک نظريه) تاليف نموده است. وي پدر ويليام کريستول، سردبير نشريه «standard weekly» است.



نرمن پدهرتز

پدهرتز که يکي از پايه گذاران نومحافظهکاري به حساب مي آيد، در حوزه هاي مختلف اجتماعي، فرهنگي و بينالمللي مطالعه کرده و قلم مي زند. وي از سال 1990 تا 1995 سردبير نشريه «commentary» بود که توسط کميته يهوديان آمريکا منتشر مي شد. وي اخيرا داراي تمايلات سياسي ليبرال شده، اما در دهه 70 رويه اي مخالف داشته و عضو انجمني که توسط سناتور هنري جکسون دموکرات پايهگذاري شد، بوده است. پدهرتز مولف 9 کتاب است. از جمله کتاب «Breaking Ranks» که در آن وي مدعي شده است که بقاي اسرائيل يکي از اولويت هاي استراتژي نظامي آمريکا است.

وي با يک منتقد اجتماعي به نام «ميج دکتر» که به لحاظ فکري نيز به او نزديک است ازدواج کرده و هر دو با هم به تاسيس «commitee o­n the present danger» در اواخر دهه 80 کمک کرده اند. پسر پدهرتز به نام جان، يکي از نويسندگان «نيويورک پست» است.



پل ولفوويتز

ولفووتيز، پس از سه سال خدمت در پست معاون وزير دفاع و طراحي جنگ عراق، در سال 2005 توسط جورج بوش براي رياست بانک جهاني انتخاب شد.

وي از سال 1989 تا 1993 به عنوان مشاور سياسي وزير دفاع، هدايت يک تيم 700 نفره را که مسئوليت هاي اصلي در مورد شکلدهي استراتژي نظامي آمريکا در پايان جنگ سرد را بر عهده داشتند، به دست گرفت. وي در اين مسئوليت، با همکاري «لوئيس لايبي» در سال 1992 طرحي را ارائه کرد که خواستار تسلط نظامي آمريکا بر آسيا و اروپا و مقابله مقدماتي با کشورهاي مظنون به توليد سلاح هاي کشتار جمعي بود. طرح وي پس از آنکه در رسانه هاي مطرح شد، چنان واکنش شکآوري را برانگيخت، وي مجبور به دوباره نويسي آن شد. پس از 11 سپتامبر بيشتر اعضاي اصلي آن تيم سمت هاي کليدي تهيه استراتژي امنيتي آمريکا در سال 2002 را بر عهده گرفتند.

ولفورتيز در زمان جنگ 1991 خليج فارس، از تز گسترش دامنه جنگ به تغيير رژيم صدام حمايت مي کرد.



ريچارد پرل

پرل که به خاطر مواضع سرسختانه اش در موضوعات مربوط به امنيت ملي به «شاهزاده تاريکي» شهرت دارد، يکي از تاثيرگذارترين نومحافظه کاران به شمار مي رود.

پرل يکي از اصلي ترين معماران برنامه «creatiue destruction»(تخريب سازنده) با هدف بازسازي ساختار خاورميانه است که با حمله به عراق آغاز مي شود. وي بخش هاي مهمي از اين برنامه را در گزارش کليدي که در سال 1996 براي حزب دست راستي ليکود اسرائيل تهيه کرد، بيان کرده بود.

پرل به تاسيس دو مرکز فکري بزرگ کمک کرده است: يکي مرکز سياست امنيتي «The center for security policy» و ديگري موسسه يهودي براي امنيت ملي «The jewish institute for national security». وي همچنين در موسسه «American Enterprise» نيز عضويت دارد و علاوه بر اشتغال در سمت مشاور بنياد ضد تروريستي دفاع از دموکراسي ها «Foundation for the Defence of Democracies»، يکي از مديران روزنامه «اورشليم پست» اسرائيل نيز هست.



داگلاس فيث

وزارت دفاع اعلام کرده که فيث، تابستان امسال از سمت معاونت وزير دفاع در امور سياستگذاري که پست غيرنظامي شماره 3 پنتاگون به حساب مي آيد و وي از ابتداي روي کار آمدن بوش در سال 2001 در آن مشغول به کار بوده، استعفا خواهد کرد. فيث در دولت ريگان نيز به عنوان دستيار وزير دفاع در امور سياستگذاري مذاکرات مشغول به کار بوده و پيش از آن نيز به عنوان مشاور مخصوص ريچارد پرل فعاليت داشته است. فيث قبل از ورود به پنتاگون به عنوان متخصص امور خاورميانه در سال هاي 1981 و 1982 در شوراي امنيت ملي حضور داشته است. وي به حمايت از حزب دست راستي ليکود اسرائيل شهرت دارد. او به همراه پدرش که در يک جنبش صهيونيستي جوان در زادگاهش يعني لهستان فعاليت مي کرد، از طرف سازمان صهيونيستي طرفداري از ليکود در آمريکا مورد تشويق قرار گرفت. وي در سال 1992 نايب رييس هيات مشاوران موسسه يهودي امنيت ملي بوده است. وي رياست سابق مرکز سياست امنيتي را برعهده داشته و اکنون نيز يکي از مديران اين موسسه است.



لويس لايبي

لايبي هم اکنون مشاور امنيت ملي ديک چني است. وي در پست هاي متنوعي فعاليت داشته است. در دولت اول بوش، لايبي به عنوان معاون وزير دفاع در سياستگذاري هاي جنگ فعال بوده است.

لايبي يکي از بنيانگذاران پروژه قرن جديد آمريکا «New American century» بوده و با همکاري پل ولفووتيز، ويليام کريستول و رابرت کاگان گزارشي را در سال 2000 با عنوان «بازسازي استراتژي دفاعي آمريکا، نيروها و منابع براي قرن جديد»، تهيه کرد.

وي در سال 1992 يعني زماني که ديک چني وزير دفاع آمريکا بود، در تهيه طرح جنجال برانگيز ولفووتيز به عنوان «راهنماي سياستگذاري دفاعي» با وي همکاري کرد. هم اکنون لايبي به عنوان مشاور مرکز مطالعات روسيه و آسيا ـ اروپا در بنگاه RAND فعاليت دارد.



جان بولتون

بولتون در فوريه 2005 به عنوان سفير آمريکا در سازمان ملل انتخاب شد و در صورتي که اين سمت او توسط کنگره تاييد شود، وي از معاونت وزارت امور خارجه در امور کنترل تسليحات به سازمان ملل منتقل خواهد شد. جان بولتون پيش از تصدي اين پست در وزارت خارجه آمريکا نايب رييس موسسه نومحافظه کار «American Enterprise» بوده و در دولت هاي جورج بوش پدر و ريگان نيز سمت هاي مختلفي را بر عهده داشته است.

بولتون معمولا ادعاهايي مي کند که کاملا توسط مجامع اطلاعاتي تاييد نمي شود. وي در مارس ???? در سخنراني خود با نام «در پشت سر محور شرارت» سوريه، ليبي و کوبا را به عنوان کشورهايي که به دنبال ساخت سلاح هاي کشتار جمعي هستند معرفي کرد. در ژولاي 2003 نيز CIA و ساير آژانس هاي اطلاعاتي به شدت ادعاهاي بولتون در مورد پيشرفت سوريه در برنامه هاي تسليحاتي را رد کردند.



اليوت آبرامز

آبرامز در فوريه سال 2005 به سمت معاون دستيار رييسجمهور و معاون مشاور امنيت ملي در استراتژي دموکراسي جهاني منصوب شد. وي از دسامبر 2002 تا فوريه 2005 به عنوان دستيار ويژه رييسجمهور و مدير ارشد مطالعات خاور نزديک و شمال آفريقا فعاليت داشته است. آبرامز فعاليت سياسي خود را از همکاري با سناتور هنري جکسون آغاز کرد و در دولت ريگان، سمت هاي مختلفي را در وزارت خارجه بر عهده داشت. وي از سال 1990 تا 1996 عضو موسسه «Hudson» بوده و سپس رياست مرکز سياست عمومي و اخلاق را بر عهده داشته است. وي همچنين در سمت رياست کميته آمريکايي آزادي بين المللي اديان نيز فعاليت کرده است. در سال 1991، آبرامز به خاطر افشاي اطلاعاتي از درون کنگره آمريکا در مورد ايران گناهکار شناخته شد، ولي جورج بوش پدر، او را در سال 1992 عفو کرد. آبرامز در سال 1980 با راشل دکتر، دختر نرمان پدهرتز و ميج دکتر، ازدواج کرد.



رابرت کاگان

کاگان در زمينه استراتژي ايالات متحده و ديپلماسي قلم مي زند. وي با همکاري ويليام کريستول نومحافظه کار، پروژه «قرن جديد آمريکا» را در 1997 تهيه کرده و در سال 1998 نامه اي جنجال برانگيز را خطاب به کلينتون مبني بر لزوم تغيير نظام حکومتي عراق منتشر کرد.

وي پس از آنکه در سال هاي 1984 و 1985 نطق هاي وزير امور خارجه وقت آمريکا را تهيه مي کرد، توسط ايليوت آبرامز در دفتر امور درون آمريکايي وزارت خارجه به کار گرفته شد. وي همچنين در نشريات «واشنگتن پست» و نشريه طرفدار صهيونيسم «weekly standard» نيز مقالاتي منتشر کرد.



مايکل لدين

گفته مي شود لدين، که بسياري او را راديکال ترين نومحافظه کار آمريکا مي دانند، مرتبا به کارل رو (karl Rove)، مشاور بلند پايه بوش، در امور مربوط به سياست خارجي مشاوره مي دهد.

لدين يکي از اصلي ترين طرفداران تغيير رژيم ايران است. وي در سال 2001 موسسه «اتحاد براي دموکراسي در ايران» را پايهگذاري کرد.

مايکل لدين در دولت ريگان به عنوان مشاور وزير امور خارجه آمريکا فعاليت داشت و هم اکنون نيز در موسسه نومحافظهکار «American Enterprise» با ريچارد پرل همکاري نزديکي دارد. وي همچنين يکي از بنيانگذاران و عضو «موسسه يهودي امور امنيت ملي» است. وي در فاصله سال هاي 1975 تا 1977 در مجله «New Republic» فعاليت داشته و سردبير فصل نامه واشنگتن نيز بوده است. وي همچنين کتاب «جنگ عليه سردسته هاي ترور» را تاليف کرده و در آن از ايده تغيير نظام سياسي در عراق، سوريه و عربستان سعودي حمايت کرده است.



ويليام کريستول

ويليام کريستول پسر بنيان گذار انديشه نومحافظه کاري، يعني ايروينگ کريستول، است. وي هم اکنون رييس پروژه «قرن جديد آمريکا» و سردبير نشريه طرفدار صهيونيسم «weekly standard» است.

ويليام کريستول نيز مانند فرانک جفني و ايليوت آبرامز ابتدا کار سياسي را با سناتور هنري جکسون دموکرات آغاز کرد، ولي در سال 1976 مشي سياسي خود را عوض کرد و جمهوريخواه شد. وي در دولت هاي ريگان و جورج بوش پدر نيز سمت هايي را داشته است. کريستول از سال 1991 مرتبا خواستار تغيير رژيم صدام در عراق بوده و با همکاري «لورنس کاپلن» کتاب «جنگ عليه عراق: ستمگري صدام و وظيفه آمريکا» را تاليف کرده است. وي عضو هيات مشاوران «بنياد دفاع از دموکراسيها»، که پس از 11 سپتامبر به يکي از کانون هاي توليد انديشه تبديل شده، نيز مي باشد.



فرانک جفني

جفني، بنيانگذار و رييس موسسه پرنفوذ «مرکز سياست امنيتي» که سياست اعلام شده آن «حفظ صلح جهاني از طريق قدرت آمريکا» است، مي باشد. وي در سال 1987 به عنوان دستيار وزير دفاع در سياست امنيت بينالملل در دولت ريگان انتخاب شد و سپس به عنوان دستيار وزير دفاع آمريکا در زمينه دفاع در برابر نيروهاي اتمي و سياست کنترل تسليحات زير نظر ريچارد پرل فعاليت داشت. او در «واشنگتن تايمز» و مجله «Defence News» و نيز روزنامه «Investors Business» مقالاتي منتشر مي کند. وي همچنين در شوراي سردبيري نشريات الکترونيکي «Jewishworldreview.com» ،«National Review o­nline» و نيز «worldnetDaily.com»، که هر سه از محافل نزديک به صهيونيست ها هستند، نيز عضويت دارد.

وي همچنين يکي از 25 نومحافظه کار اصلي مشارکت کننده در تدوين پروژه «قرن جديد آمريکا» به شمار مي رود.

به نقل از سايت www.sharifnews.com