هر چند امام زمان (ع) غايب از انظار است و اين غيبت موجب محروم شدن امّت از قسمتي از برکات وجود آن حضرت است که متوقف بر ظهور است، ولي قسمتي از فيوضات وابسته به ظهور نيست.

او همچون آفتابي است که ابر غيبت نمي تواند مانع تأثير اشعه وجود او در قلوب پاکيزه شود، مانند اشعه خورشيد که در اعماق زمين جواهر نفيسه را مي پروراند، و حجاب ضخيم سنگ و خاک مانع استفاده آن گوهر از آفتاب نمي شود.

و چنان که بهره مند شدن از الطاف خاصّه خداوند به دو طريق ميسّر است:

اوّل: »جهاد في اللَّه« به تصفيه نفس از کدورتهايي که مانع از نعکاس نور عنايت اوست.

دوم: »اضطرار« که رافع حجاب بين فطرت و مبدأ فيض است »أمَّن يجيب المضطر إذا دعاه و يکشف السوء«(1)

همچنين استفاده از واسطه فيض خدا که اسم اعظم و مثل اعلاي اوست به دو طريق است:

اوّل: به تزکيه فکري و خلقي و عملي که »أما تعلم أنّ أمرنا هذا لاينال إلّا بالورع«.(2)

دوم: به انقطاع از اسباب مادّي و اضطرار. از اين طريق بسيار کساني که بيچاره شدند، و کارد به استخوان آنها رسيد، و به آن حضرت استغاثه کردند و نتيجه گرفتند.

به قصور و تقصير نسبت به ساحت قدس آن حضرت اعتراف مي کنيم. او کسي است که خدا به او نور خود را، و به وجود او کلمه خود را تمام کرده است. او کسي است که کمال دين به امامت و کمال امامت به اوست.

خداوند متعال در قرآن مي فرمايد: »اوست که خورشيد را روشنايي و ماه را نور قرار داده است«(3) ، و در وجود حضرت مهدي (ع) خورشيد و ماه هر دو جمعند، و چه بسيار تفاوت است بين خورشيد آسمان دنيا و ماه آن، و بين خورشيد آسمان ملاءِ اعلي و ماه آن.

تفاوت اين است: خورشيد و ماه، روشنايي و نور است، ولي حضرت مهدي (ع) نور فروزان خداوند است، روشنايي پرتوافکن خداوند است، و تأويل آيه شريفه »و أشرقت الأرض بنور ربّها« ظهور آن حضرت(4) است.

اگر ديده تاب ديدن آفتاب آسمان را که به فرمان خدا روشن است، ندارد چگونه بينش انسان مي تواند حقيقت خورشيد وجود را که به نور خدا منوّر است، ادراک کند؟! آري قلم از شرح توانايي »سيف الله«ي که مظهر قدرت لايزال است عاجز، و زبان از بيان دانايي انساني که »نوراللَّه« هميشه روشن است، الکن است.



پي نوشت ها:

× برگرفته از: مقدمه اي در اصول دين،

آيةالله العظمي وحيد خراساني.

1. سوره نمل آيه 62 آيا کيست که اجابت مي کند مضطر را زماني که او را بخواند، و برطرف مي کند سوء را؟)

2.(آيا نمي داني که هر آينه امر ما نيل نمي شود مگر به ورع) بصائر الدرجات، الجزء الخامس، ص 263، باب 11، ج 2؛ دلائل الإمامة، ص 254، الخرائج و الجرائح، ج 2، ص 278، بحار الانوار، ج 47، ص 71

3.سوره يونس (10)، آيه 5

4.. سوره زمر (39)، آيه 69 (و درخشيد زمين به نور پروردگارش).