بنابر آنچه در قرآن مجيد و روايات معصومين(عليهم السلام)آمده است، همه ي ائمه و از جمله امام زمان (عليه السلام) از اعمال و رفتار ما آگاه هستند.

قرآن مجيد مي فرمايد: (وقل اعملوا فسيري الله عملکم ورسوله والمؤمنون ...) سوره توبه، آيه 105. بگو: هر عملي مي خواهيد انجام دهيد، پس خدا، رسولش و مؤمنان عمل شما را مي بينند ...

در رواياتي که در تفسير آيه آمده است، گفته شده که مراد از مؤمنان در اين آيه ائمه ي معصومين(عليهم السلام)هستند. پس اصل آگاهي امام زمان (عليه السلام) از اعمال و رفتار ما امري مسلّم است، ولي چگونگي حصول اين عمل از راه هاي مختلفي است از جمله:

1 ـ خداي تبارک و تعالي به ايشان چشمي داده است که همه چيز را مي بينند. حضرت عيسي (عليه السلام) ـ که بعد از ظهور امام زمان (عليه السلام)مي آيد و پشت سر آن بزرگوار نماز مي خواند ـ طبق گفته ي قرآن مجيد از آنچه مردم در خانه هايشان ذخيره کرده بودند و آنچه مي خوردند خبر مي داد، بدون اين که آن ها را در ظاهر ديده باشد سوره آل عمران، آيه 49.

با توجه به اين که مقام حضرت مهدي (عليه السلام) از حضرت عيسي (عليه السلام) بالاتر است، پس حتماً از اعمال و رفتار ما آگاهي دارد.

2 ـ ملائکه بر امام زمان (عليه السلام) نازل مي شوند و نامه ي اعمال بندگان را به حضرت مهدي (عليه السلام) عرضه مي کنند. در روايات آمده است که هفته اي دو بار نامه ي اعمال بندگان به امام زمان (عليه السلام) عرضه مي شود. در برخي از روايات مي خوانيم که در روزهاي دوشنبه و پنج شنبه نامه ي اعمال بندگان به حضرت عرضه مي شود «ان الاعمال تعرض علي النبي (صلي الله عليه وآله وسلم) في کل اثنين و خميس فيعلمها وکذلک تعرض علي الائمة (عليه السلام) فيعرفونها». بحارالانوار، ج 5، ص 329.

3 ـ ملائکه بر حضرت نازل مي شوند و اين علوم را بر ايشان القا مي کنند. غير از اين راه ها، ممکن است راه هاي ديگري هم باشد که ما از آن ها بي خبريم.

البته اين علم و آگاهي حضرت، به اعمال و رفتار ظاهري ما منحصر نمي شود، بلکه آن بزرگوار از نيت هاي ما هم آگاه است.