نقش دعا در تعجيل فرج






ما، شبي، دست بر آريم و دعايي بکنيم

غم هجران تو را چاره زجايي بکنيم



سايه ي طائرِ کم حوصله، کاري نکند

طلب از سايه ي ميمون هُمايي بکنيم



(حافظ)

محبّت حکمت و عزّت - که تجلّيّاتي از جلوه هاي الله است - زمان ظهور را تعيين مي کند. از طرف معصومان عليهم السلام، زماني براي ظهور تعيين نشده است. تنها، آمادگي و زمينه سازي سريع تر، همراه دعا و التجاي به درگاه خدا، لحظه ي ظهور را نزديک مي کند. حضرت صاحب الامرعليه السلام در توقيعي که خطاب به اسحاق بن يعقوب صادر شده، مي فرمايد: «واکثروا الدعاء بتعجيل الفرج؛ فإنّ ذالک فرجکم.». [1] .

امام حسن عسکري عليه السلام نيز دعا براي تعجيل فرج را شرط رهايي از فتنه هاي دوران غيبت دانسته مي فرمايد:

به خدا سوگند! غيبتي خواهد داشت که در آن، تنها، کساني از هلاکت نجات مي يابند که خداوند او را بر قول به امامت اش ثابت قدم داشته و در دعا براي تعجيل فرج اش، موفّق کرده است. [2] .

دعا براي تعجيل فرج، از چنان اهمّيّتي برخوردار است که امام صادق عليه السلام مي فرمايد:

هر کس، بعد از نماز صبح و نماز ظهر، بگويد: «خداوندا! بر محمدصلي الله عليه وآله وسلم و خاندان او درود فرست و در فرج ايشان تعجيل کن!»، نميرد تا قائم را دريابد. [3] .

بنابراين، شيعه ي منتظر، بايد در طول شبانه روز، در اوقات نماز و در همه ي ايّامي که درآن ها دعا سفارش شده، دعا براي تعجيل فرج را به عنوان يک تکليف و وظيفه ي مهمِّ عصرِ غيبت فراموش نکند. دعا براي تعجيل فرج، دعاي هميشگي پيامبرصلي الله عليه وآله وسلم و ائمه اطهارعليهم السلام و ملائکه ي آسمان ها بوده و هست. [4] به هر تقدير، کساني که خواستار ديدن عصاره ي خلقت اند، [5] بهترين آفريده ي خدا را طالب حضورند، به دعا براي تعجيل فرج اش روي مي آورند؛ چون، تأثير دعا در نزديک شدن فرج را باور کرده اند.

در امّت بني اسرائيل، دعا، سبب شد تا موسي عليه السلام صد و هفتاد سال زودتر از وقت تعيين شده، براي نجات بني اسرائيل مبعوث گردد. [6] در حالي که در اين امّت، خود امام موعود(عج) هم اصرار بر ظهور دارند و در چيدن پايه هاي آن، مخفيانه، کوشا هستند.

آري، سرانجام، انتظار، پايان مي پذيرد و سپيدي بر سياهي پيروز مي گردد.

به اميد آن روز.


پاورقي

[1] کمال الدين، ص 485، الغيبة، شيخ طوسي، ص 292 و 293.

[2] بحارالأنوار، ج 52، ص 24؛ کمال الدين، ص 384.

[3] مصباح المتهجّد، ص 368، ح 108؛ بحارالأنوار، ج 86، ص 77، ح 11.

[4] مکيال المکارم، ج 1، ص 393.

[5] الغيبة، نعماني، ص 13: «هر کس بخواهد عصاره ي خلقت، بهترين خلائق از آدم و شعيث تا نوح و فرزندش سام و ابراهيم و اسماعيل تا موسي و يوشع و عيسي و شمعون تا محمدصلي الله عليه وآله وسلم و علي عليه السلام تا حسن و حسين عليهما السلام و تا ائمه ي اطهارعليهم السلام همه و همه را ببيند، اين همه در يک نفر جمع شده است و آن، وجود مبارک مهدي «عج» است».

[6] بحارالانوار، ج 52، ص 131: عن تفسير العياشي، عن الفضل بن أبي قره. قال: سمعتُ أبا عبدالله عليه السلام يقول: «أوحي الله إلي إبراهيم أنّه سيولد لک. فقال لسارة. فقالت: «أ ألدُ و أنا عجوز». فأوحي الله إليه أنّها ستلد و يعذّب أولادها أربعمئة سنَةَ. «فلمّا طال علي بني اسرائيل العذابَ، ضجّوا وَبَکَوا اِلي الله أربعين صباحاً، فأوحي الله الي موسي و هارون يخلّصهم من فرعون فخطّ عنهم سبعين و مئة سنة.». قال: فقال أبوعبدالله عليه السلام: «هکذا أنتم لوفعلتم، لَفَرج اللّه عنّا. فأمّا إذا لم تکونوا، فإنَّ الاَمر ينتهي إلي منتهاه».