منتظر بايد در زمينه ي روحي نيز آمادگي بالايي داشته باشد تا در برابر حوادث و مصيبت ها از کوره در نرود و بتواند بار سنگين رسالت و آگاهي هاي عظيم را به دوش بگيرد. در واقع، ظرفيت وجودي مرا در کنار گرفتاري ها مقاوم مي سازد و همين است که مي بينيم وقتي منتظر دعا مي کند، معرفت و شناخت را مي خواهد:

اللهم عرفني نفسک.....

خدايا! خودت را به من بشناسان.

و ثبات قدم را مي خواهد: ثبتني علي دينک.کم توقعي و صبر را مي خواهد: صبّر ني علي ذلک. [1] منتظر بايد از آن چنان روحيه اي برخودار شود که همراه رنج ها و سختي ها، راحتي ها را داشته باشد؛ زيرا که در زمان غيبت، مردم مورد سخت ترين امتحانات قرار مي گيرند و زير و رو مي شوند. چنان چه امام باقرعليه السلام در پاسخ يکي از ياران که پرسيد: فرج شما چه وقت است؟ فرمودند:

هيهات، هيهات لا تکون فرجنا حتي تغربلوا ثم تغربلوا - يقولها ثلاثا - حتي يذهب الکدر و يبقي الصفور. [2] .

هيهات فرج ما نرسد تا غربال شويد،باز هم غربال شويد و باز هم غربال شويد تا اين که کدورت ها برود و صافي و صفا بماند.

ايجاد روحيه، امر مهمي است که در دوره ي انتظار بايد حاصل شود، ولي مهم تر از آن، راه هاي ايجاد اين روحيه است که چگونه؟ و با چه روشي؟ اين روحيه در منتظر ايجاد شود. اينک به مواردي اشاره مي کنيم.