دسته اي از مستشرقين اجنبي، ديانت يزيديه را به دين آريايي نسبت داده اند؛ زيرا کلمه يزيدي را از مشتقات يزدان، که مقصود خداست، مي دانند و برخي آن را به يزيدبن انيسه [1] نسبت مي دهند. ولي نظر درست اين است که منسوب به يزيدبن معاويه مي باشد؛ چون آيين اين گروه را شيخ عدي بن اموي تدوين کرده و يزيد اين آيين را رواج داده و طريقه او را زنده کرده است. [2] .

يزيدي ها، اعتقادات خرافي و شيطان پرستي دارند و داراي دو کتاب مقدس مي باشند؛ يکي به نام «جلوه»، که شيخ عدي بن اموي نوشته و ديگري «مصحف رش» (رش به معناي سياه در زبان کردي است) تأ ليف شماس ارميا. يزيدي ها اعتقاد دارند که کتاب جلوه، خطابهاي خداوند است به يزيديان. [3] .

سيد مرتضي رازي درباره يزيديه مي گويد:

فرقه ششم اصحاب شافعي، يزيديند؛ و ايشان هم مشبهيند [4] و هم خارجي. اين قوم يزيد را خليفه پنجم مي خوانند و امام علي(ع) را به ظاهر سب نمي کنند. مشبهه يزيد را امام مي دانند و خلفاي قبلي را به ترتيب: ابوبکر، عمر، عثمان و معاويه مي دانند.» [5] .

روايتي هم از امام باقر(ع) رسيده است، که مي فرمايد:

«چون قائم قيام کند، حرکت خواهد کرد تا کوفه؛ پس بيرون آيند قومي که ايشان را يزيديه گويند.» [6] .

اين روايت را طبرسي از ابوالجارود روايت کرده؛ ولي کلمه مورد بحث «البتّريه» نوشته شده است نه «يزيديه». [7] .

اين گروه منقرض شده اند و الان وجود خارجي ندارند.