جناب حجة الاسلام حاج سيد جواد گلپايگاني به نقل از مرحوم آية الله مستنبط فرمود:

روزي طلبه اي موثق به نام شيخ محمد از مدرسه سالميه قزوين به نجف آمد و در بين سخنانش چنين نقل کرد و در سالهايي که در آن مدرسه علميه حضور داشتم، مردي به نام شيخ علي وجود داشت که خود را وقف طلاب کرده بود، در حالي که برخي حريم او را پاس نمي داشتند، هر کس در مدرسه کاري داشت، او را صدا مي زد و او نيز بدون اظهار کوچکترين ناراحتي آن خواسته ها را انجام مي داد حتي گاه وقت و بي وقت برخي از او پر شدن آفتابه شان را مي خواستند و او در کمال شادابي آن تقاضاها را اجابت مي کرد.

تا آن که شبي نيمه شب نياز به آب پيدا کردم، از حجره بيرون آمده تا به نزد وي رفت و از او تقاضا کنم که برايم آب تهيه کند، ولي به محض رسيدن به اتاقش، آن جا را فوق العاده پرنور يافتم. تعجب و حيرت من زماني زيادتر شد که صداي مرد ديگري که با او سخن مي گفت را مي شنيدم او مرتب مي گفت: بله سيدي، بله سيدي

قدري ايستادم ولي ديگر طاقتم تمام شد او را صدا کردم، به محض صدا کردن، نور خاموش شد، او سراسيمه بيرون دويد و با دستپاچگي گفت: جنابعالي چه مي خواهيد؟ مي خواهيد برايتان آب بياورم! چشم الان مي آورم:

دستش را گرفته و گفتم: بايد بگويي با چه کسي صحبت مي کردي، او که بود؟

ولي التماس کنان همچنان تکرار مي کرد که: مي خواهي از برايت آب بياورم، الان...

ولي من ول کن نبودم، او را تهديد کردم که اگر جريان را نگوئي با تکبير همه طلبه ها را از خواب بيدار مي کنم و قضيه را به همه مي گويم، بالاخره با سه شرط که يکي از آنها افشا نشدن سرش، ديگري ادامه همان رفتارهاي بعضا تحقيرآميز سابق براي متوجه نشدن افراد و... بود پذيرفت که حقيقت را بگويد و او چنين گفت: آن مرد کسي جز سيد و سالار ما حضرت بقية الله عجل الله تعالي فرجه الشريف نبود. که گاه و بيگاه به ديدارش مي آمده است.

طوفاني عجيب سراپاي وجودم را فرا گرفت، ديگر تاب و توان نداشتم و هرگز نمي توانستم همانند سابق به او امر و نهي کنم حتي در مقام اعتراض ‍ وي که از من مي پرسيد چرا رفتارت تغيير يافته؟ مي گفتم: به خدا سوگند در وجودم توانايي ادامه رفتارهاي سابق را نمي يابم.

بالاخره او پذيرفت، از آن شب به بعد ديگر توجهي به درس نداشتم، تمام فکر و ذهن من متوجه شيخ علي بود او هرگز از رفتارهاي نامناسب برخي ناراحت نمي شد بلکه تمام توجه اش رسيدگي به نيازهاي طلاب بود و بدون کوچکترين اظهار ناراحتي خواسته هايشان را در حد مقدوراتش انجام مي داد رفتارهاي او واقعا تحمل را از من سلب کرده بود تا آن که در نيمه شبي، پس از کوبيدن آرام درب حجره به ديدارم آمد و گفت:

يکي از صحابه حضرت بقية الله عجل الله تعالي فرجه الشريف از دنيا رفته است من به جاي او جهت خدمتگزاري به محضر حضرت بقية الله عجل الله تعالي فرجه الشريف انتخاب شده ام و بنابراين امشب براي هميشه از جا مي روم تا به محضر حضرت بقية الله عجل الله تعالي فرجه الشريف تشرف يابم آنگاه در ميان گريه هاي فراوانم، از من خداحافظي کرد و رفت و براي هميشه ناپديد شد. [1] .