محمد بن خاوند شاه بن محمود ملقب به مير خواند مورخ نامي قرن 9 ه و مولف تاريخ معروف روضه الصفا في سيره الانبياء و الملوک و الخلفاء که به روضه الصفا مشهور است، در سال (903 يا 904 ق) وفات يافت. پدرش در اصل از مردم بخارا بود، اما به بلخ سفر کرد و وي بيشتر عمر خود را در هرات گذرانيد و مورد توجه خاص امير علي شير نوايي قرار گرفت و کتاب روضه الصفا را که در تاريخ عمومي عالم از بدو خلقت تا زمان خود اوست به نام آن وزير نوشته است. (لغت نامه، ج 13: ص 19414 (کنيت او ابوالقاسم است و اماميه وي را حجت قائم و مهدي منتظر و صاحب الزمان گويند. ولادت امام مهدي رضي الله عنه مسما به اسم رسول و مکنا به کنيت آن حضرت و در سر من راي بود. در شب نصف شعبان سال 255 و در وقت وفات پدر پنج ساله بود و حق سبحانه او را در صغر سن حکمت داد چنانچه يحيي پيغمبر را، و او را در حال طفوليت امام گردانيد چنانکه عيسي را در ايام کودکي نبي و مرسل گردانيد. [1] .



[ صفحه 59]