وعده معمولا در معناي مژده به رحمت خدا و وعيد عموما در مفهوم ترسانيدن از عذاب و غضب خدا بکار مي رود.

آنچه در فصول گذشته از وعده هاي الهي گفته شد، اگر چه مشتي از خروار و اندکي از بيشمار بيش نبود، ولي هرگز به معناي انکار وعيد خداوند متعال در قران نيست. خداي متعال، صادق في وعده و وعيده [1] بوده، فرموده هاي او درباره بهشت و جهنم، رحمت و عذاب، هر دو صحيح و مطابق واقع است. ولي به علت لطفي که خداوند در حق مومنين يعني پيروان اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام دارد مجازات گناهان آنان را موکول به عذاب ابد در جهنم ننموده، وعيد خويش درباره گناهان آنان را - اگر آنها را به رحمت خويش نبخشوده باشد - با بلاها و سختي هاي دنيا، با مرگ سخت و سهمگين، با فشار و عذاب قبر و چه بسا با عذاب موقت او در جهنم اجرا نموده، بدين گونه او را آماده ورود در رحمت جاودان خويش مي سازد. حضرت عسکري عليه السلام فرمودند: مردي همسر خويش را به نزد حضرت فاطمه عليها السلام فرستاد تا از آن حضرت بپرسد: آيا من از شيعيان شما هستم يا خير؟ حضرت فاطمه عليها السلام فرمودند به او بگو: اگر به آنچه، امر کرده و از آنچه نهي نموده ايم عمل مي نمايي شيعه ما هستي و الا خير. زن، پيغام را رسانيد و شوهرش ناله سرداد: اي واي بر من، چه کسي است که گناه و اشتباهي نداشته باشد؟ پس من همواره در جهنم خواهم بود،



[ صفحه 73]



زيرا هر کس که شيعه آنان نباشد، جاودانه در جهنم بسر خواهد برد. همسر او به نزد حضرت فاطمه عليه السلام آمد و سخنان شوهرش را عرضه داشت. آن حضرت فرمودند: اين گونه نيست (که او فهميده است). شيعيان ما از بهترين افراد بهشت هستند و تمام دوستان ما که دوست دوستداران ما بوده با دشمنان ما دشمن باشند و با قلب و زبان تسليم امر ما گردند، اگر با اوامر و نواهي ما مخالفت کرده، اعمال زشت ديگري نيز مرتکب شوند به بهشت مي روند، ولي پس از اينکه با بلايا و مصائب (دنيا) يا شدائد موجود در مراحل قيامت پاک شدند و يا در طبقه بالاي جهنم عذاب گرديدند. ما آنان را بعلت محبتي که به ما دارند، از جهنم نجات داده به جوار خود در بهشت انتقال مي دهيم. [2] اميرالمومنين عليه السلام فرمودند: فاعلموا و اطيعوا لا تتلکوا و لا تستصغروا عقوبه الله عز و جل فان من المسرفين من لا تلحقه شفاعتنا الا بعد عذاب ثلاثمائه الف سنه به دستورات خدا عمل کرده و اطاعت کنيد و به پشتوانه شفاعت ما گناه نکنيد و کيفر خداي بزرگ را کوچک نشماريد، زيرا به برخي از گناهکاران (از شيعه) شفاعت ما نمي رسد مگر بعد از اينکه سيصد هزار سال عذاب شوند. [3] لذا ائمه عليهم السلام در روايات متعدد به ما فرموده اند:



[ صفحه 74]



با تقوي و عبادت و اطاعت ما را (به شفاعت خود) کمک کنيد. [4] .