گذشته از اين که عقل سليم به وجوب شکر نعمت حکم مي کند، آياتي از قرآن نيز بر اين معني دلالت دارد از جمله: «فَاذْکُرُونِي أَذْکُرْکُمْ وَاشْکُرُوا لِي وَلا تَکْفُرُونِ»؛ [1] پس مرا ياد



[ صفحه 424]



کنيد شما را ياد کنم و براي من شکر گزاريد و [نعمت هاي مرا] کفران مکنيد.

«وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّکُمْ وَلَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابِي لَشَدِيدٌ»؛ [2] و بياد آريد که پروردگارتان اعلام کرد: اگر شکر گزاريد شما را مي افزايم و اگر کفران ورزيد هرآينه عذابم شديد است.

«وَاشْکُرُوا للَّهِِ إِنْ کُنْتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ»؛ [3] و شکر خداي را بجاي آوريد اگر او را عبادت مي کنيد.

«وَاشْکُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ إِنْ کُنْتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ»؛ [4] و شکر نعمت خداي را بجاي آوريد اگر به حقيقت او را مي پرستيد.

«وَاشْکُرُوا لَهُ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ»؛ [5] و او (خداوند) را شکر گزاريد که به سوي او بازمي گرديد.

و آيات بسيار ديگر... که ذکر همين مقدار ان شاء اللَّه کافي است.