اخبار بسياري از طريق خاصّه و عامّه بر اين معني دلالت دارد که در کتاب هاي: کافي، غيبت نعماني، کمال الدين، غاية المرام، تفسير البرهان، بحار، مناقب و غير اين ها آمده است. ما در اين جا به ذکر بعضي از آن ها به نقل از تفسير البرهان و به حذف سند اکتفا مي کنيم:

از جابر بن عبد اللَّه انصاري است که گفت: هنگامي که خداوند - عزّوجلّ - بر پيامبرش حضرت محمدصلي الله عليه وآله اين آيه را نازل کرد: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الأَمْرِ مِنْکُمْ»، عرض کردم: يا رسول اللَّه! خدا و رسولش را شناختيم، اولي الامر که خداوند طاعتشان را به طاعت تو مقرون ساخته کيانند؟ فرمود: آنان خلفاي من هستند اي جابر! و امامان مسلمين پس از من مي باشند. اولشان علي بن ابي طالب، سپس حسن، سپس حسين، سپس علي بن الحسين، سپس محمد بن علي - که در تورات به باقر معروف است و تو اي جابر! او را درک خواهي کرد، پس هرگاه او را ملاقات کردي سلام مرا به او برسان -، سپس صادق جعفر بن محمد، سپس موسي بن جعفر، سپس علي بن موسي، سپس محمد بن علي، سپس علي بن محمد، سپس حسن بن علي، سپس همنام و هم کنيه ام حجّت خدا در زمين و بقية اللَّه در بندگانش، فرزند حسن بن علي، آن که خداي تعالي بر دست هاي او مشارق و مغارب زمين را فتح خواهد کرد. آن که از شيعيان و دوستانش غيبتي خواهد داشت که در زمان غيبتش بر اعتقاد به امامتش ثابت نمي ماند مگر کسي که خداوند دلش را براي ايمان آزموده باشد.

جابر گويد: عرضه داشتم: يا رسول اللَّه! آيا براي شيعيانش نفعي از او در زمان غيبت هست؟ فرمود: آري سوگند به آن که مرا به پيغمبري مبعوث ساخت، آن ها به نور او روشنايي مي گيرند و به ولايت او در عصر غيبت نفع مي برند، هم چنان که مردم از نور خورشيد سود مي برند هرچند که ابري آن را بپوشاند. اي جابر! اين از مکنون سرّ الهي و مخزون علم اوست. آن را جز از اهلش مخفي بدار. [1] .



[ صفحه 626]



و نيز از ابوبصير از حضرت ابوجعفر باقرعليه السلام درباره فرموده خداي - عزّوجلّ -: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الأَمْرِ مِنْکُمْ»، آمده است که فرمود: امامان از فرزندان علي و فاطمه عليهم السلام تا روز قيامت. [2] .

و از حضرت ابوعبد اللَّه صادق عليه السلام در مورد فرموده خداي تعالي: «أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الأَمْرِ مِنْکُمْ»، آمده: فرمود: خصوص ما منظور هستيم. [3] .