نظر به اين که دعا براي تعجيل فرج حضرت ولي عصر - عجّل اللَّه فرجه الشريف - اظهر محبّت زباني نسبت به امير مؤمنان عليه السلام است، مايه کمال ايمان مي باشد. در روايات



[ صفحه 640]



متعدّدي آمده اين که؛ هر کس آن حضرت را به زبان دوست بدارد، يک سوم ايمان در او کامل مي گردد. اين احاديث در تفسير البرهان [1] مذکور مي باشند.

اضافه بر اين، روايتي که در مجلّد نهم بحار از حضرت حضرت ابوالحسن الرضاعليه السلام از پدرانش آورده دلالت مي کند، آن حضرت از جدّ بزرگوارش علي عليه السلام نقل کرده که فرمود: برادرم رسول خداصلي الله عليه وآله به من فرمود: هر آن کس دوست دارد خداي - عزّوجلّ - را در حالي ملاقات کند که به او روي نموده و از او اعراض نکرده باشد، بايد که ولايت علي را دارا شود، و هرکس مايل است خداوند را ملاقات نمايد در حالي که از او راضي باشد، فرزندت حسن را دوست بدارد، وهرکس مي خواهد خداوند او را در حالي ملاقات کند که بر او ترسي نباشد، دوستدار فرزندت حسين گردد، و هر آن که مايل است در حالي خداوند را ملاقات نمايد که گناهانش آمرزيده شده باشد، دوستدار علي بن الحسين سجّاد گردد، و هر کس دوست مي دارد که خداي تعالي را با روشني چشم ملاقات کند، دوستدار محمد بن علي باقر باشد، و هر کس دوست دارد خداوند را در حالي ملاقات کند که پرونده او را به دست راستش دهند، دوستدار جعفر بن محمد صادق باشد، و هر کس دوست دارد خداي تعالي را پاک و پاکيزه ملاقات کند، (ترجمه ناقص است) علي بن موسي الرضا را دوست بدارد، و هر کس دوست دارد خداي تعالي را در حالي ملاقات کند که درجاتش بالا رفته و سيّئاتش به حسنات تبديل گشته باشد، محمد جواد را دوست همي دارد، و هر کس دوست مي دارد که خداوند را ملاقات کند و از او به آساني حساب کشد، عليّ هادي را دوستدار باشد، و هر کس دوست دارد خداوند را در حالي ملاقات نمايد که از رستگاران باشد، دوستدار حسن عسکري شود، و هر کس دوست مي دارد خداي را در حالي ملاقات کند که ايمانش کامل و اسلامش نيکو باشد، ولاي حجّت صاحب الزمان منتظر را پيشه کند. اينان چراغ هاي تاريکي، و امامان هدايت، و نشانه هاي تقوي مي باشند. هر آن که آنان را دوست بدارد و ولايتشان را دارا شود، براي او از خداي تعالي ضمانت بهشت کنم. [2] .

مي گويم: جهت دلالت آن است که مراد از تولّي هر يک از امامان عليهم السلام - که در اين



[ صفحه 641]



حديث آمده - اظهار محبّت با اعمال بدني و کارهاي پسنديده است، زيرا که ولايت قلبي نسبت به تمامي آن ها واجب است و اظهار محبّت نسبت به هر يک از ايشان اثر ويژه اي دارد که در اين حديث بيان گرديده، و بدون ترديد دعا در حقّ مولايمان صاحب الزمان عليه السلام و خواستن فرج و ظهور آن جناب از درگاه خداوند اظهار محبّتي است که در دل ها نهفته. پس اين اثر بر آن مترتّب مي گردد، و جهت اين که اين تأثير در دوستي کردن نسبت به مولايمان حضرت حجّت عليه السلام قرار دارد، آن است که ايمان جز با معرفت تمام امامان برحقّ عليهم السلام کمال نمي يابد، و چون جزء آخر علّت تامّه است، پس ايمان جز با ولايت و دوستي کردن با خاتم الائمه، و برطرف کننده غم از اين امّت - که خداي تعالي فرجش را نزديک فرمايد - تمام نخواهد شد.