دليل بر دو مکرمت فوق روايتي است که در مجمع البيان از حارث بن المغيره آمده که گفت: در محضر ابوجعفر باقرعليه السلام بوديم. فرمود: آن که از شما اين امر را شناخته و منتظر آن باشد و خوبي را در آن ببيند، مانند کسي است که به خدا قسم در رکاب قائم آل محمدعليهم السلام با شمشير خود جهاد کرده باشد. سپس فرمود: بلکه واللَّه مثل کسي است که در خدمت رسول خداصلي الله عليه وآله با شمشيرش جهاد کرده باشد، و بار سوم فرمود: بلکه به خدا قسم همچون کسي است که در خيمه رسول خداصلي الله عليه وآله شهيد شده باشد. [1] .

مي گويم: وجه استشهاد اين که: دعا کننده براي تعجيل فرج مولي صاحب الزمان عليه السلام از جمله مصاديق اين عنوان است، چون از آثار انتظار، دعا کردن به زبان مي باشد.

و نيز در تفسير البرهان از حسن بن ابي حمزه از پدرش ابوحمزه است که گفت: به حضرت ابي عبد اللَّه صادق عليه السلام عرضه داشتم: فدايت شوم! سنّم بالا رفته و استخوانم سست گشته و مرگم نزديک شده است و مي ترسم پيش از آن که اين امر [حکومت شما] را دريابم مرگم فرا رسد. فرمود: اي ابوحمزه! هرکه به ما ايمان آورد و حديث ما را تصديق کرد، و به انتظار دوران ما نشست مانند کسي است که زير پرچم قائم عليه السلام کشته شود، بلکه به خدا سوگند! زير پرچم رسول خداصلي الله عليه وآله [به شهادت رسد] . [2] .

مي گويم: پوشيده نيست که هرکس با نيّت پاک براي تعجيل ظهور مولايش دعا کند و نصرت حضرتش را بر دشمنان خواستار باشد، مصداق اين عنوان خواهد بود، و به اين فايده بزرگ نايل خواهد شد.



[ صفحه 644]