با توجّه به اين که دعا کردن تجليل و احترام و نوعي گراميداشت است، چنان که در بحار از امام صادق عليه السلام روايت است که فرمود: هرکس فقيه مسلماني را گرامي بدارد، روز قيامت در حالي خداي تعالي را ملاقات خواهد کرد که از او راضي باشد. [1] .

و نيز در بيان حقّ عالم از امير المؤمنين عليه السلام است که فرمود: بايد که در حضور و غياب احترام او حفظ شود، و حقّ او شناخته گردد، که عالم از روزه داري که شب ها را به عبادت به سر برد، و در راه خدا جهاد کند اجرش بيشتر است. [2] .

مي گويم: پوشيده نيست که مولايمان صاحب الزمان عليه السلام کاملترين مصاديق اين عنوان



[ صفحه 645]



بلکه عالم حقيقي است، چنان که در خصال از حضرت امام صادق عليه السلام آمده که فرمود: مردم بر سه گونه اند: عالم و متعلّم و خاشاک، پس ما علمايي، و شيعيانمان متعلّمند، و ساير مردم خاشاک مي باشند. [3] .

مي گويم: چون دعا کردن حفظ حرمت آن حضرت است در حضور و غياب، بر مؤمن لازم است که به آن اهتمام ورزد، زيرا که آن جناب از ديدگان غايب، و نزد اهل بيتش حاضر است، و به فارسي در اين باره سروده ام:



اي غايب از نظر نظري سوي ما فکن

آشفته بين ز غيبت روي تو مرد و زن



پوشيده نيست حالت افکار ما ز تو

حاضر ميان جمعي و غايب ز انجمن



پيش از اين نيز مطالبي مناسب اين موضوع آورده ايم.