اين کار به موازات رويکرد به اوزان جديد عروضي در دستور کار شاعران پر تلاش آييني روزگار ما قرار گرفته است.

در پيشينه ي شعر آييني با قالب هاي محدود شعري رو به رو هستيم، ولي از دوره قاجار به بعد و با رويکرد جديد يغماي جندقي به قالب هاي غزل، مستزاد و تضمين و نوآوري هاي او در قالب نوحه هاي عاشورايي، شاهد عنايت روزافزون شاعران آييني به قالب هاي فراموش شده ي شعر سنتي نيمايي شاهد آفرينش آثار پرشوري بوده ايم که در پيشينه ي شعرآييني کم سابقه و گاه بي سابقه است. شعر مهدوي روزگار ما نيز نمي تواند از اين نوآوري ها و تطورات به دور باشد.