[امام] حسين بن عليّ بن ابي طالب عليهما السلام فرمودند: «مِنَّا اثْنا عَشَرَ مَهْدِيّاً: أَوَّلُهُمْ أَميرُ الْمُؤْمِنينَ عَلِيُّ بْنُ أَبي طالِبٍ، وَ آخِرُهُمْ التَّاسِعُ مِنْ وُلْدي، وَ هُوَ الْإِمامُ الْقائِمُ بِالْحَقِّ. يُحْيِي اللَّهُ بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها، وَ يُظْهِرُ بِهِ دينَ الْحَقِّ عَلَي الدّينِ کُلِّهِ، وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ.

لَهُ غَيْبَةٌ يَرْتَدُّ فيها أَقْوامٌ، وَ يَثْبُتُ فيها عَلَي الدّينِ آخَرُونَ، فَيُؤذَوْنَ وَ يُقالُ لَهُمْ: «مَتي هذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صادِقينَ».

أَمَّا إِنَّ الصَّابِرَ في غَيْبَتِهِ عَلَي الْأَذي وَ التَّکْذيبِ، بِمَنْزِلَةِ الْمُجاهِدِ بِالسَّيْفِ بَيْنَ يَدَيْ رَسُولِ اللَّهِ صلي الله عليه وآله». [1] .

«از ما هستند دوازده امام هدايت شده: نخستينشان امير مؤمنان عليّ بن ابي طالب، و آخرينشان نهمين نفر از فرزندان من است. او امام قائم به حقّ است. خداوند زمين را - پس از مردنش - به توسّط او حيات بخشد [2] ، و دين حقّ را به دست او بر تمامي اديان، چيرگي دهد؛ هرچند که مشرکان را خوش نيايد. [3] .

او را غيبتي است که عدّه اي [از مسلمانان] در آن زمان، مرتدّ شوند، و دسته اي در دينشان ثابت قدم بمانند.

آنان را مورد آزار قرار داده، و به آنان مي گويند: اگر راست مي گوييد؛ پس اين وعده، چه زماني واقع خواهد شد؟ [4] .

بدانيد کسي که در زمان غيبتِ او، در برابر آزار و تکذيب آنان استقامت ورزد، هم پايه مجاهدي است که در برابر پيامبر خداصلي الله عليه وآله شمشير مي زند».