و فيلسوف ماهر کمال الدّين ميثم بن عليّ بن ميثم بحراني - درگذشته به سال 669ق - مي گويد: «و امّا طول عمر حضرت؛ پس نهايت کاري که دشمن مي تواند انجام دهد، دور دانستن آن است، که به چند صورت ردّ مي شود:

اوّل آن که: هرکس به اخبار و سيره معمّران بنگرد، خواهد دانست که به اندازه عمر او، و بيش از آن، امري عادي است؛ درباره آن لقمان که پرورش دهنده کرکس بود، نقل شده است که هفت هزار سال بزيست؛ و روايت شده است که عمرو بن حممه دوسي چهارصد سال عمر کرد، و به جز اين دو، ديگر معمّران نيز به همين صورت اند.

دوم گفتار خداوند متعال درباره نوح عليه السلام است:

«فَلَبِثَ فيهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلّا خَمْسينَ عاماً»؛ [1] .

پس نه صد و پنجاه سال در ميان آنان درنگ کرد.

سوم ميان ما و دشمن درباره زنده بودن خضر و الياس عليهما السلام از پيامبران، و سامري و دجّال از گمراهان، اتّفاق نظر وجود دارد، و هنگامي که اين، درباره دو طرف مقابل، جايز باشد؛ پس چگونه در همانند آن، در گروه ميانه - که مقصودم طبقه اوليا هستند -، روا نباشد». [2] .