اي گل غايب! هيچ دلي نيست که نام مبارک تو را همچون گنجينه اي گران بها در خود جاي نداده باشد.

هر درختي وقتي با نسيم زمزمه مي کند دعاي عهد را مي خواند. هر کوهي از آن روي مستحکم و

پابرجاست که تو را مرکز ثقل زمين و مايه ي دوام آسمان مي داند.

هر دريايي با ذکر نام و ياد تو بي کرانه مي شود.

اي گل نرگس! خوشبوترين گل هاي دنيا رايحه ي وجود تو را وام دارند. اگر خورشيد بر جهان و جهانيان

نور مي باراند از فيض حضور تو در آسمان ها و زمين است. اگر ماه جاده ي زندگي را نقره گون و زيبا مي

سازد به يمن برکت و صفاي وجود توست.

اگر زمين اجازه مي دهد که بشر زين بر پشتش نهد و از مزايايش بهره برگيرد همه وهمه به خاطر توست.

اصلا همه ي هستي بي حضور تو بيغوله اي بيش نخواهد بود. اگر تو نباشي اي حجت خدا ما همه

در کام زمين فرو خواهيم رفت و اثري از ما در زمان باقي نخواهد ماند.

گردش منظم افلاک حرکت انسان رشد گيتي رنگ و بوي گل و گياه بر پايي دنيا صفاي دل ها وجود

هر چه مهر و وفا همه و همه وابسته به وجود و حضور توست و حضور سبز تو با ظهورت کامل تر

ميشود و کهکشان زندگاني را زيباتر و پربارتر مي سازد.

اي مولا! سرسبزي دنيا را با ظهور خويش تضمين فرما