مساءله مهم ديگر ايـن است که خـداوند عمر طـولانـي به خضر عنايت فرمـود تا بر طـولاني بـودن عمر امام زمان دليل باشد و بهانه را از دست دشمنان بگيرد.

سـدير صيـرفـي ضمـن حـديث مفصلـي از امام صادق(ع) در ايـن جهت، مـي فرمايد: و اما عبد صالح يعنـي خضر به درستـي که خداوند هرگز عمر او را طولاني ننمود تا اينکه نبوتي برايـش مقدر کرده باشد و نه به جهت کتابـي که بر او نازل شـود و نه به جهت شريعتي که با آن، شـريعت پيامبـر را نسخ کـرده بـاشـد و نه بـراي امامتـي که بندگان را به پيروي از او ملزم کند و نه براي طاعتـي که خداوند براي او فرضـي کرده باشد، بلکه چـون در علـم خدا گذشته بـود که تقـديري در عمر حضـرت قائم در ايام غيبت خـواهـد داشت و نيز در علـم او انکار ايـن جهت از امت گذشته بـود، خـواست تا عمر حضرت قائم به درازاي عمر عبد صالح يعني خضر طولاني شـود. و ايـن زنده نگه داشتـن و طـولاني کردن عمر خضر جز براي استدلال نمودن به عمر حضـرت قائم و بـراي ابطال حجت منکـريـن هيچ دليل ديگري نـدارد.