اعتقاد به پاکي پيغمبر و ائمه و معصوم بودن ايشان به حکم آيه ت


وظيفه سيزدهم - اعتقاد به پاکي پيغمبر صلي الله عليه و اله و سلم و ائمه



[ صفحه 70]



و معصوميت ايشان به حکم آيه ي تطهير، همه مفسرين و علماء اهل سنت متفقند که: اين آيه ي تطهير درباره ي پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم و علي و فاطمه و حسن و حسين عليه السلام نازل شده، و روايات کثيره از طرق عامه و خاصه بر طبق اين معني رسيده، و «مسند احمد بن حنبل به چند طريق، و در جمع بين صحاح سته؛ و در صحيح ابي داود، و صحيح مسلم به طرق متعدده براي اين مطلب روايت مي نمايند.

وابن حجر - که از بزرگان اهل سنت است - در کتاب صواعق گويد که: اکثر مفسرين عامه برآنند که: اين آيه در شأن علي و فاطمه و حسنين (ع) مي باشد.

و ابوسعيد خدري، و انس بن مالک، و واثلة بن اسقع، و عايشه و ام سلمه روايت مي کنند که: اين آيه مختص به رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم و علي و فاطمه و حسنين عليهم السلام مي باشد.

ام سلمه گويد: روزي فاطمه صلي الله عليه و آله و سلم وارد شد؛ و حريره اي آورده بود؛ حضرت فرمود: نورديده ام، برو و علي و حسنين را به نزد من دعوت کن، وقتي حاضر شدند، از آن حريره ميل نمودند، پس از آن پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم کسائي را که از خيبر داشت، بر ايشان پوشانيد، دامن آن را زير پا نهاد، و دست بلند نموده؛ گفت: أللهم ان لکل نبي أهل بيت، و هؤلاء أهل بيتي، فاذهب عنهم الرجس و طهرهم تطهيرا.

يعني - خدايا براي هر پيغمبري خانواده اي قرار دادي، و اينان



[ صفحه 71]



خانواده ي منند، پس رجس و پليدي، و صفات و افعال بد را از ايشان سلب نما: و ايشان را پاک و پاکيزه فرما، در حال جبرئيل نازل شده، آيه ي تطهير را درباره ي ايشان آورد. پس من پيش رفتم و گفتم: يا رسول الله آيا من از اهل بيت شما نيستم؟ فرمود:انک علي خير، و انما هؤلاء أهل بيتي، يعني عاقبت تو به خير است؛ ولي اهل بيت من منحصر در اين چهارنفر است.

و از جابر انصاري؛ و عايشه هم به همين کيفيت نقل شده است.