نقل است که زبير خواست حجتي بر حضرت امير آورد، لذا پرسيد که يا علي مي داني من از عشره ي مبشره ام، [1] .



يعني از آن ده نفرم که پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم ايشان را بشارت به بهشت داده، حضرت فرمود آن ده نفر را شماره کن: پس 9 نفر را شمرد و نام علي (ع) را نبرد، حضرت فرمود ايشان ده نفرند چرا تو نه نفر شماره مي کني: درست شماره کن. زبير اين دفعه ده نفر را شمرد و نام علي عليه السلام را نيز برد. حضرت فرمود تو گواهي مي دهي از قول پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم که من از اهل بهشت هستم، و من خداي را گواه مي گيرم که از پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم شنيدم که تو از اهل دوزخي.

پس در اين اثناء زبير را مخاطب ساخته، به آواز بلند فرمود: ياد داري که پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم به تو فرمود: أما انک ستقاتل عليا و أنت ظالمه؟ چون اين کلام بشنيد، ترک جهاد کرده، بطرف مدينه رهسپار شد: عمرو بن جرموز از عقب روانه شد، و در وادي السباع او را به قتل رسانيد، و به خدمت آن حضرت آمده اظهار کرد کمه: من زبير را



[ صفحه 175]



کشتم، حضرت او را بشارت به آتش داد، و فرمود: القاتل و المقتول في النار، عمرو گفت: يا علي اگر با شما جنگ کنيم؛ يا براي شما شمشير بزنيم، جاي ما در جهنم است؟ و از روي قهر شمشير را بر شکم خود فرو برد، و کشته شد.

و مروان حکم هم به سبب عداوتي که با طلحه داشت، تيري بر طلحه زد، و او را کشت.