«نَحْنُ وَإنْ کُنّا ثاوينَ بِمَکانِنَا النّائي عَنْ مَساکِنِ الظّالِمينَ ـ حَسَبَ الَّذي أَراناهُ اللّهُ تعالي لَنا مِنَ الصَّلاحِ وَلِشيعَتِنَا الْمُؤْمِنينَ في ذلِکَ ما دامَتْ دَوْلَةُ الدُّنْيا لِلْفاسِقينَ ـ فَإِنّا نُحيطُ عِلْماً بِأَنْبائِکُمْ، وَلايَعْزُبُ عَنّا شَيْءٌ مِنْ أَخْبارِکُمْ، وَمَعْرِفَتُنا بِالذُّلِّ الَّذي أَصَابَکُمْ مُذْ جَنَحَ کَثيرٌ مِنْکُمْ إلي ما کانَ السَّلَفُ الصّالِحُ عَنْهُ شاسِعاً، ونَبَذُوا الْعَهْدَ الْمَأْخُوذَ مِنْهُمْ وَراءَ ظُهُورِهِمْ کَأَنَّهُمْ لايَعْلَمُونَ». [1] .

اگرچه هم اکنون در مکاني دور از جايگاه ستمگران مسکن گزيده ايم ـ که خداوند صلاح ما و شيعيان با ايمان ما را مادامي که حکومت دنيا به دست تبهکاران است در همين دوري گزيدن، به ما نمايانده است ـ ولي در عين حال بر اخبار و احوال شما آگاهيم و هيچ چيز از اوضاع شما بر ما پوشيده و مخفي نيست. از خواري و ذلّتي که دچارش شده ايد با خبريم، از آن زمان که بسياري از شما به برخي کارهاي ناشايست ميل کردند که پيشينيان صالح شما از آنها دوري مي جستند، و عهد و ميثاق خدايي را آن چنان پشت سر انداختند که گويا به آن پيمان آگاه نيستند.