در سدهِ اخير، کاهش قدرت انگليس در منطقه خاورميانه و نفوذ و پيشرفت سريع آمريکا، موجب شد که عباس افندي،(از پيشوايان بهائيان) به جانب آمريکا روي آورد. وي در سفرش به آمريکا، در يکي از سخنراني‌ها گفته است:

«... امشب من نهايت سرور دارم که در همچو مجمع و محفلي وارد شدم. من شرقي هستم. الحمد در مجلس غرب حاضر شدم و جمعي مي‌بينم که در روي آنان نور انسانيت در نهايت جلوه و ظهور است. و اين مجلس را داير بر امن مي‌گويم که ممکن است ملت شرق و غرب متحد شوند و ارتباط تام به ميان آمريکا و ايران حاصل گردد». [1] .

عباس افندي، سپس آمريکائيان را تشويق به هجوم به ايران و سرمايه‌گذاري در اين کشور کرده و در خطاب خويش به آمريکائيان گفت:«از براي تجارت و منفعت ملت آمريکا، مملکتي بهتر از ايران نه، چه که مملکت ايران مواد ثروتش در زير خاک پنهان است، اميدوارم ملت آمريکا سبب شوند که آن ثروت ظاهر شود...» [2] .