انتظار: ديده به راه دوختن است،

لحظه شماري کردن براي ديدار کسي يا انجام واقعه اي است،

به اميد کسي يا چيزي ماندن است،

چشم داشتن و توقّع کاري يا حادثه اي است،

نگران شخص عزيزي يا امر مهمّي بودن است.

انتظار: اميدواري، چشم به راهي، آمادگي، نگراني، چشم داشت و درنگ است. [1] .

امّا انتظار مهدي (عليه السلام): همه اين ها و فراتر از اين هاست.

انتظار مهدي (عليه السلام): ايمان به «غيب» اقرار به



[ صفحه 18]



«ولايت» و باورداشت حق حاکميت «قرآن» است.

عصاره «يقين»، چکيده «تقوي» و خلاصه «عمل صالح» است.

عشق به «زيبايي ها»، التزام به «خوبي ها» و شوق به «کمالات» است.

«تلاش» براي «يافتن»، «مقاومت» براي «رسيدن» و «جهاد» براي «ساختن» است.

انتظار مهدي (عليه السلام): روايت «اشتياق»، حديث «جستجو» و قصّه «وصل» است.

انتظار مهدي (عليه السلام): اقتداي به او، بيعت با او، و سرسپاري به فرمان اوست. رمز پايداري، سرّ استقامت و راز جانبازي در راه اوست.

انتظار مهدي (عليه السلام): «عامل رشد»، «پشتوانه مقاومت» و «ضامن پيروزي» پيروان امامت است.

انتظار مهدي (عليه السلام): سنگرباني «عقيده»، مرزباني «انديشه» و مبارزه در راه پاسداري از «فرهنگ اسلام و ولايت» است.



[ صفحه 19]



انتظار مهدي (عليه السلام): انتظار روز ظهور اوست و انتظار روز ظهور او، انتظار غلبه اسلام و قرآن است و انتظار غلبه اسلام و قرآن، انتظار تحقق وعده هاي خداوند است.



[ صفحه 20]