اتحاد و همدلي


برابر روايات، جمعيتي که تحت حاکميّت جهاني امام مهدي عليه السلام بسر مي برند، با هم متحد و صميمي خواهند بود و در زمان بر پايي دولت مهدوي جايي براي کينه و دشمني نسبت به يکديگر در دل هاي بندگان خدا نخواهد ماند.

امام علي عليه السلام فرمود:

وَلَوْ قَدْ قامَ قائِمُنا... لَذَهَبْتِ الشَّحْناءُ، مِنْ قُلُوبِ الْعِبادِ...

وقتي قائم ما قيام کند، کينه از دلهاي بندگان برود.

در آن زمان ديگر بهانه اي براي کينه توزي نيست زيرا که روزگار عدل و دادگري است و حقي از کسي ضايع نمي شود و روزگار خردورزي و تعقّل است نه عقل ستيزي و شهوت پرستي. [1] بنابراين زمينه اي براي دشمني و کينه جويي باقي نمي ماند و از اين رو دل هاي مردم که تا پيش از اين، پراکنده و دور از هم بود، انس و الفت مي يابد و همگان به برادري و اُخوّت قرآني باز مي گردند [2] و چونان برادران با يکديگر همدل و مهربان مي شوند.

امام صادق عليه السلام در وصف روزگار سبز مهدوي فرموده است:

[در آن ايّام] خداوند وحدت و اُلفت بين قلوب پريشان و پراکنده برقرار کند. [3] .

و اگر دست خدا در کار است ديگر عجيب نيست که اين همدلي و صميميت به جايي رسد که تصور آن در دنياي کنوني که بحران تضادها و کشمکش هاي مادّي به اوج خود رسيده است، دشوار باشد.

امام صادق عليه السلام فرمودند:

وقتي قائم ما قيام کند دوستي واقعي و صميميت حقيقي بيان مي شود. هر نيازمندي دست مي برد و از جيب برادر ايماني اش به مقدار نياز برمي دارد و برادرش او را منع نمي کند. [4] .


پاورقي

[1] در دو بخش قبلي به تفصيل درباره عدالت دوران امام مهدي و کمال عقلي مردم در آن روزگار سخن گفته شد.

[2] اشاره به آيه انما المؤمنون اخوة...، همانا مؤمنان با يکديگر برادرند؛ سوره حجرات، آيه 10.

[3] کمال الدين، ج 2، باب 55، ح 7، ص 548.

[4] بحارالانوار، ج 52، ح 164، ص 372.