«توقيع» در لغت يعني: نشان گذاشتن، امضاء کردن نامه و فرمان، نوشتن عبارتي در ذيل مراسله و کتاب، امضاء، دستخط. («فرهنگ فارسي معين»، ج 1، ص 1169)



حضرت قائم (عج) به مناسبتهاي گوناگون براي آگاهي نوّاب اربعه (در زمان غيبت صغري) و به ندرت براي افراد مورد اعتمادشان (در زمان غيبت کبري) (به عنوان نمونه، توقيعاتي که حضرت قائم (عج) براي «شيخ مفيد» و «علاّمه حلّي» نگاشته اند) مطالبي را در توقيعاتي بيان مي فرمودند. يکي از مهمترين توقيعات حضرت قائم (عج) که سندي است براي ردّ هر گونه ادّعاي مهدويّت، توقيعي است که براي «علي بن محمّد سِيْمُري» مرقوم فرمودند.



وقتي که وفات «علي بن محمّد» نزديک شد و به او گفتند: بعد از خود چه کسي را وصيّ خود مي نمايي؟ توقيعي از مهدي موعود (عج) به خطّ مبارکش در جواب آنان خارج شد که مضمون آن، اينگونه بود:



بسم الله الرحمن الرحيم



اي علي بن محمّد سِيْمُري! خدا اجر برادران تو را درباره ي مصيبت تو بزرگ کند! تو تا مدّت شش روز ديگر رحلت خواهي کرد، خود را براي موت آماده نما! کسي را وصيّ خود نکن که جانشين تو گردد! زيرا غيبت کبري شروع شده، ظهوري در کار نخواهد بود تا آن موقعي که خداي توانا بعد از مدّت طولاني و قساوت قلبها و پر شدن زمين از ظلم و ستم اجازه ي ظهور دهد!



بزودي عدّه اي ادّعا مي کنند که مرا مشاهده نموده اند، کسي که قبل از خروج سفياني و صيحه ي آسماني ادّعا کند که مرا مشاهده کرده، دروغ مي گويد و افترا مي زند.



وَلاحولُ وَلا قُوَّةَ الاَّ بِاللهِ الْعَليِّ الْعَظْيم». («منتهي الآمال»، باب 14، فصل 8)