ويژگي هجدهم: زاد و توشه راهيان و آذوقه هم راهيان


حضرت امام محمّد باقر عليه السلام:



«..... فَهُو زادُهُمْ حَتّى يَنْزِلُوا النَّجَفَ مِنْ ظَهْرِ الْكُوفَةِ.»(1)



«پس آن (سنگ) توشه آن هاست تا از پشت كوفه در نجف بار اندازند.»



حضرت موسى على نبيّنا و آله و عليه السلام را سنگى بود كه چون عصاى خويش بر آن مى كوبيد براى هر يك از دوازده فرقه بنى اسرائيل، چشمه اى از آن جارى مى گشت، هنگامى كه از آن مى نوشيدند سير و سيراب مى گشتند و تشنگى و گرسنگى از مرز كشور بدنشان خارج مى شد.



و چون مواريث انبياء و آثار اصفياء به امام عصر عليه السلاممنتقل مى شود و نزد آن حضرت موجود مى باشد، سنگ و عصاى حضرت موسى على نبيّنا و آله و عليه السلام نزد حضرتش به يادگار مانده است.



چون در مكه قيام نمايد و از آن جا به قصد كوفه حركت فرمايد، منادى حضرت، ندا خواهد داد:



« هيچ كس غذا و آب و نوشيدنى هم راه بر ندارد.»



ــــــــــــــــــــــــــــ



1 ــ اعلام الورى ص 430، بحار الانوار ج 53 ص 338.



----------------------------------------



ــ[48]ــ



آن گاه آن حضرت آن سنگ را بار شترى كرده به هم راه مى برند و در هر منزلى كه فرود آيند آن چشمه ها از آن سنگ جارى شود، پس گرسنگان را سير و تشنگان را سيراب نمايد، و حيواناتشان نيز سيراب گردند. اين سنگ حامل زاد و توشه راهيان راه و هم راهيان آن شاه خواهد بود.(1)



(عَيْناً يَشْرَبُ بِها عِبادُ اللهِ يُفَجِّرُونَها تَفْجيراً)(2)







ــــــــــــــــــــــــــــ



1 ــ امام باقر (عليه السلام) فرمود: « اذا قام بمكّة و اراد ان يتوجّه إلى الكوفة، نادى مناديه: الا لا يحملنّ احد طعاماً و لا شراباً، و يحمل معه حجر موسى بن عمران و هو وقر بعير، فلا ينزل منزلاً الاّ انفجرت منه عيون، فمن كان جائعاً شبع و من كان ظامئاً روى، و رويت دوائبهم، فهو زادهم حتّى ينزلوا النجف من ظهر الكوفة.» بحار الانور ج 53 ص 335 .



2 ــ يعنى: از چشمه اى جوشان كه بندگان خاص خدا از آن مى نوشند، و از هرجا بخواهند آن را جارى مى سازند. سوره انسان: 6 .



----------------------------------------



ــ[49]ــ



لكلّهم قد تنزل السيوف من ربّهم و إنها اُلوف