انسان در مي يابد که ساخته شده خدايي است که با علم و قدرت بي کران او را آفريده و در خلقت او هدفي را براي انسان ترسيم کرده، پس موظّف به انجام اموري است که در راه رسيدن به آن هدف مؤثر باشد.

بشري که فطرت او دستخوش بازي روزگار و ملعبه شيطانها نشده باشد، خود را رها نمي بيند و خويش را موظف به تکاليفي در زمان غيبت مي داند.

يکي از اين تکاليف عبارتند از: