حضرت امام جعفر صادق عليه السلام:

«وَ آخِرُهُمْ الْقائِمُ بِالْحَقِّ بَقِيَّةُ اللهِ فِي الاَْرْضِ، صاحِبُ الزَّمانِ وَ خَلـيفَةُ الـرَّحْمـانِ.» [1] .

«و آخرين آن ها، قيام کننده به حق، باقي مانده خداوند در زمين و صاحب الزمان و جانشين خداي رحمان است.»

حضرت حجت بن الحسن عليه السلام را القاب متعدد و بسياري است که بيش از چهارصد تاي آن از فراز شاخسار ادعيه و زيارات برگرفته و جمع آوري شده است. [2] . بعضي از اين لقب ها القابي است که خداوند متعال او را به اين لقب، معرفي فرموده است، مانند لقب پاک «قائم» که از احاديث معراج چنين استفاده مي شود که خداوند آن حضرت را به اين لقب به جناب رسول الله صلي الله عليه و آله نشان داد.

حجة الله، منتظر، بقيّة الله، صاحب الأمر، مهدي، المنتقم، ربّ الارض، قسط،



[ صفحه 20]



کمال، وارث، ضياء، طريد، ماء معين، ثائر، الداعي، خليفة الله، خاتم الائمة، خاتم الاوصياء، کلمة الحق، عين الله، صاحب الغيبة، ولي الله، إلامام، المأمون، مفرّج، البد الأمين، الشريد، قاطع، خازن، عاقبة الدّار، کاشف الغطاء.

اين ها از جمله القاب شريف آن حضرت است که هرکدام به خاطر اشاره به يک خصوصيت از خصوصيات روحي و فردي و زماني و يا خصوصيتي از کارهاي حضرتش در زمان غيبت و حضور، بر آن بزرگوار گفته شده است.

مثلا در خبر است که علت اين که او را «قائم» ناميدند اين است که: بعد از آن که ياد و ذکر او در ميان مردم فراموش شد، و اکثر کساني که قائل به امامت آن بزرگوار بودند مرتد شده و از دين خود بازگشتند، قيام مي کند و زمين را پر از عدل و داد مي نمايد.

و «منتظر» ناميدند، زيرا آن قدر زمان غيبت او به طول مي انجامد که مخلصان انتظار او را بي صبرانه مي کشند، و اهل شک و ترديد انکارش کنند، و منکران به استهزاء و مسخره اش دست مي زنند، و عجله کنندگان ناراضي بر قضاي الهي هلاک مي شوند، [3] و فقط آنان که تسليم امر خدا و حجّت هاي بي همتاي اويند، از اين گرداب هلاکت نجات مي يابند.



[ صفحه 21]





في غيبه قد نهيت تسميته

و هکذا قد رويت تکنيته