بي تو در اين گلايه هاي پر درد

زرد شدم رفت... بيا ! قوي مرد



صداي من گرفت ، بس که از داد...

به حرمت خدا خداش ، برگرد



زمين به گـَـرد آسمان هم آويخت...

زمين پر از غم است ، آسمان گرد !



و...

ابر شد ،

صداي رعد !

: باريد

دوباره آسمان بهانه آورد...



دوباره آسمان بهانه آورد...



دوباره . . .