ديريست که ما منتظر روي تو هستيم

ما بند نجابت به تن اسم تو بستيم



ديريست که دلداده ما خانه نشين است

جاي قدمش بوسه به صد چاک زمين است



پلک دلم امشب به نبودت پر درد است

اين فصل کبود از غم هجران تو سرد است



اي ساقي دلهاي جهان مست نگاهت

اين ماه فرومانده ز چشمان سياهت



ديريست که ما منتظر و خانه بدوشيم

وقتي که قمر نيست همه تا رو خموشيم



اي صاحب اين ثانيه ها پس تو کجايي

فهميده ام اين جمعه گذشت و نمي يايي



ديريست که در جمعه همه مست غروييم

از ناله پريم وغزل سنگ و رسوبيم