بر خلاف عقيده شيعه، اهل سنّت عقيده به رجعت را خلاف عقايد اسلامي مي دانند و آن را هيچ نمي پسندند. نويسندگان و شرح حال نويسان آنان، معتقدان به رجعت را طعن و رد کرده و آن را نشانه طرد روايت راوي مي دانند. گويا در نظر آنان عقيده به رجعت در شمار کفر و شرک يا بدتر از آن [1] قرار دارد! به اين بهانه شيعه را مي کوبند و ناسزا مي گويند. [2] .

البته در ميان اهل سنّت افراد بسيار اندکي هستند که به رجعت شماري از افراد - از جمله اصحاب کهف در عصر ظهور مهدي عليه السلام - اشاره کرده اند. [3] .

معتقدان به رجعت براي اثبات اين اعتقاد خود، از آيات و روايات فراواني بهره برده و اين آيات و روايات راعمدتاً به دو دسته تقسيم کرده اند: دسته نخست آيات و رواياتي است که سخن از وقوع رجعت در امت هاي گذشته دارد. دسته دوم آيات و رواياتي که به اعتقاد ايشان دلالت بر وقوع آن در آخِرُالزّمان و هنگام ظهور حضرت مهدي عليه السلام دارد.