شعبان


«شعبان» نام ماه هشتم از ماه هاي قمري است که پس از ماه «رجب» و پيش از ماه «رمضان» قرار دارد.

ازآن جهت که داراي عظمت فراواني است، از آن به عنوان «شعبان المعظم» ياد و در روايات فراواني از معصومين عليهم السلام از آن به بزرگي نام برده شده است. [1] .

مناسبت هاي فرخنده اي در اين ماه وجود دارد که بر عظمت آن افزوده است؛ مانند ولادت با سعادت حضرت حسين بن علي عليه السلام در روز سوم اين ماه ولادت حضرت ابوالفضل عباس در روز چهارم آن.

روز پنجم اين ماه نيز پيشواي چهارم شيعيان پاي به جهان گذاشته و طبق نقلي علي اکبر در روز يازدهم اين ماه ديده به جهان گشوده است.

در سحرگاه نيمه ماه شعبان، آخرين خورشيد آسمان ولايت و امامت طلوع کرده و عظمت و جلالت خاصي به اين ماه بخشيده است. شب نيمه ماه شعبان «ليلةالبرات» نيز ناميده شده است؛ [2] چرا که در آن شب براتِ آزادي از آتش به اهل طاعت و بندگي عطا مي گردد.


پاورقي

[1] ر.ک: الاقبال، ص 723.

[2] ر.ک: صحيح ابن حبان، ج 12، ص 481؛ معجم الاوسط، طبراني، ج 7، ص 36؛ کنزالعمال، ج 3، ص 464، ح 7451 و7450.