وي بعد از برادر خود امام حسن عسکري عليه السلام، ادعاي امامت کرد و براي رسيدن به اين هدف خود، نقشه هايي کشيد. اوّل خود را در معرض تسليت گويي مردم و تبريک بر امامت خود قرار داد. دوم خود را آماده اقامه نماز بر جنازه برادرش کرد تا بلکه از اين راه منصب رسمي (امامت) را به چنگ آورد. نقشه ديگر اين بود که دست به دامن دولت شد تا دولت او را به جاي برادرش گذاشته و زعامت شيعيان را به وي واگذار نمايد! اما در تمام اين نقشه ها شکست خورد و جز رسوايي، چيزي به دست نياورد.