ايشان دو تن از خدمتگزاران بيت شريف امامت بوده اند و از روايات استفاده مي شود که آنان در شب ولادت در خانه امام عسکري عليه السلام حضور داشته اند.

شيخ طوسي رحمه الله و شيخ صدوق رحمه الله با ذکر سند مي نويسند: «نسيم و ماريه گويند: چون صاحب الزّمان از رحم مادر به دنيا آمد، دو زانو بر زمين نهاد و دو انگشت سبابه را به جانب آسمان بلند کرد. آن گاه عطسه کرد و فرمود: «اَلْحَمْدُللهِ رَبِّ العالَمينَ وَ صَلَي اللَّهُ عَلي مُحَمِّدٍ وَ آلِهِ، ستمکاران پنداشته اند که حجّت خدا از ميان رفته است، اگر براي ما اذن در کلام بود شک زايل مي گرديد». [1] .