امام علي عليه السلام درباره نجات يافتگان اين دوران مي فرمايد: «و آن زماني است که از فتنه ها نجات نمي يابد؛ مگر مؤمناني که بي نام و نشانند. اگر در حضور باشند، شناخته نشوند و اگر غايب گردند، کسي سراغ آنان را نمي گيرد. آنها براي سيرکنندگان در شب ظلماني جامعه ها، چراغ هاي هدايت و نشانه هاي روشن اند. نه مفسده جو هستند و نه فتنه انگيز. نه در پي اشاعه فحشايند و نه مردمي سفيه و لغو گو. اينانند که خداوند درهاي رحمتش را به سوي شان باز مي کند و سختي ها و2مشکلات را از آنان برطرف مي سازد». [1] .