بيعت نامه حضرت مهدي


در روايتي از اميرالمؤمنين علي عليه السلام مفاد بيعت نامه مردم و حضرت مهدي عليه السلام اين گونه مورد اشاره قرار گرفته است: «... با او بيعت مي کنند که هرگز دزدي نکنند. مرتکب فحشا نشوند. مسلماني را دشنام ندهند. خون کسي را به ناحق نريزند. به آبروي کسي لطمه نزنند. به خانه کسي هجوم نبرند. کسي را به ناحق نزنند. طلا، نقره، گندم و جو ذخيره نکنند. مال يتيم نخورند. در مورد چيزي که يقين ندارند، گواهي ندهند.

مسجدي را خراب نکنند. مشروب نخورند. حرير و خز نپوشند. در برابر سيم و زر سر فرود نياورند. راه را بر کسي نبندند. راه را ناامن نکنند. گرد هم جنس بازي نگردند. خوراکي را از گندم و جو انبار نکنند. به کم قناعت کنند. طرفدار پاکي باشند و از پليدي گريزان باشند. به نيکي فرمان دهند و از زشتي ها باز دارند. جامه هاي خشن بپوشند. خاک را متکاي خود سازند. در راه خدا حق جهاد را ادا کنند و...».

او نيز در حق خود تعهد مي کند که:

«از راه آنان برود، جامه اي مثل جامه آنها بپوشد. مرکبي همانند مرکب آنان سوار شود و آن چنان که آنها خواهند، باشد... با کم راضي و قانع شود. زمين را به ياري خدا پر از عدالت کند، آن چنان که پر از ستم شده است. خدا را آن چنان که شايسته است بپرستد. براي خود دربان و نگاهبان اختيار نکند». [1] .


پاورقي

[1] منتخب الاثر، ص 469.