نزول عيسي از ديدگاه علماي اهل سنت
1- «آلوسي» در مورد نزول عيسي عليه السلام مي گويد:
«مشهور اين است که حضرت عيسي عليه السلام به هنگام قيام امام مهدي عليه السلام به هنگامه ي سپيده ي صبح در دروازه ي
دمشق از آسمان فرود مي آيد، امام مهدي عليه السلام از او دعوت مي کند که براي مردم نماز را به جماعت بخواند، اما او حضرت
مهدي را پيش مي اندازد و خود به آن گرامي اقتدا مي کند و مي فرمايد: نماز تنها به امامت شما برپا مي گردد.»
[1] .
2- «سيوطي» در پاسخ بر کساني که اقتداي حضرت عيسي عليه السلام در نماز به امام مهدي عليه السلام را انکار نموده اند مي
گويد: «اين از شگفت ترين شگفتيهاست، چرا که نماز خواندن عيسي به امامت حضرت مهدي عليه السلام در انبوه روايات صحيح از روايات
رسيده از پيامبر صلي الله عليه و اله و سلم ثابت و ترديدناپذير است. او راستگوي تصديق شده اي است که اخبار و پيشگوييها و
آينده نگريهايش تخلف ناپذير نيست. از اين رو، مسأله قطعي است و روايات رسيده، آن را ترديدناپذير مي سازد.»
آنگاه برخي روايات رسيده در اين مورد را مي آورد. [2] .
آري! خواننده ي عزيز! اينها برخي روايات و منابع آنها از کتابهاي مهم و دست اول اهل سنت و ديدگاه علماي بزرگ آنان،
پيرامون فرود آمدن عيسي عليه السلام به هنگام قيام جهاني حضرت مهدي عليه السلام بود که از نظرتان گذشت.
اما روايات رسيده که در کتابهاي شيعه از پيامبر گرامي و امامان معصوم عليهم السلام موجود است، همه به صراحت، بيانگر
اقتداي حضرت عيسي عليه السلام به امام مهدي عليه السلام است و اگر بگوييم که فرود آمدن عيسي و اقتداي او به امام مهدي عليه
السلام در نظر شيعيان از امور مسلم و ترديدناپذير، بلکه از مشهورترين مسايل مي باشد،
مبالغه نکرده و چيزي به گزاف نگفته ايم.
مسأله بصورتي است که در کتاب «عيون المعجزات» آمده است که:
«پيامبر گرامي اسلام به امامان راستين، از قيام آخرين امام، حضرت مهدي عليه السلام براي اصلاح جهان خبر داد. از قيام
کسي که زمين و زمان را سرشار از عدل و قسط مي کند همانگونه که به هنگامه ي ظهورش لبريز از ستم و بيداد مي گردد و عيسي عليه
السلام به هنگام قيام او از آسمان فرود مي آيد و به امامت آن حضرت نماز مي خواند.» [3] .
نگارنده در پايان روايت مي نويسد:
«اين روايت واقعيتي است که به دليل شهرت بسيار آن، همه ي شيعيان از علماي بزرگ گرفته تا مردم عادي، خواص و عوام و پير و
جوان... در مورد آن، اتفاق نظر دارند.»
و ما در اين مورد، بحثي داريم که در بخش آينده خواهد آمد.
[1] روح المعاني، ج 25، ص 95، در تفسير آيه 59 از سوره زخرف.
[2] الحاوي علي الفتاوي، ج 2، ص 167.
[3] عيون المعجزات، نوشته ي حسين بن عبدالوهاب، از علماي قرن پنجم هجري و معجم احاديث الامام
المهدي عليه السلام، ج 1، ص 534 به نقل از منابع متعدد.