" صيحه اي در ماه رمضان شنيده مي شود ، در ماه شوال قبايل در برابر يکديگر صف آرائي مي کنند ، جنگ و جدال در ماه ذيقعده روي مي دهد ، در ماه ذيحجه حجاج بيت الله الحرام قتل و غارت مي شوند و در ماه محرم خونها جاري مي شود ، تو چه مي داني که چه محرمي ؟! هرگز نمي تواني درک کني ! نه هرگز ! محرمي که شورشها و فتنه ها برمي خيزد و انسانها دسته دسته در هرج و مرج کشته مي شوند . آنگاه منادي از آسما ندا مي کند که فلاني ، پسر فلاني ، مهدي و قائم آل محمد (ص) است ، به فرمان او گوش فرا دهيد و از او اطاعت کنيد . اين صدا ، صداي جبرئيل خواهد بود که در بامداد " روز رهايي " در ميان آسمان و زمين اين چنين ندا خواهد کرد " . (1)