" به تنهايي ظاهر مي شود ، به تنهايي به مسجد الحرام مي آيد ، به تنهايي وارد کعبه مي شود ، در حال تنهايي شب را سپر مي کند ، چون پاسي از شب گذشت و چشمها در خواب فرو رفت ، جبرئيل و ميکائيل و فرشتگان در حالي که صف کشيده اند بر او فرود مي آيند . جبرئيل مي گويد : اي سرور من ، فرمان تو مطاع و امر تو نافذ است . . . امام (ع) دستش را به صورت او مي کشد و اين آيه را تلاوت مي فرمايد : " الحمدلله الَّذي صَدَقَنا وَعدَهُ ، وَ اَورَثَنَا الاَرضَ نَتَبَّوَاُ مِنَ الجَنَّه حَيثُ نَساءُ ، فَنِعمَ اَجرُ العامِلينَ " . (1)
آنگاه در ميان رکن و مقام مي ايستد و با صداي بلند بانگ بر مي آورد :
اي ياران و نزديکان من ! اي کساني که خداوند شما را پيش از ظهور من براي ياري من در روي زمين مهيا فرموده است ، در حالي که فرمان مي بريد به سوي من بشتابيد . آنها که در شرق و غرب جهان در محراب و يا در رختخواب خود هستند ، بانگ امام (ع) را مي شنوند . همين يک بار صدا به گوش همة آنها مي رسد و همگي به سوي او مي شتابند ، چيزي نمي گذرد مگر به مقدار يک چشم به هم زدن ، که همگي در نزد او گرد مي آيند و اين اجتماع پرشکوه اندکي پيش از طلوع خورشيد اتفاق مي افتد " . (2)

1- زمر : 74 ، يعني " تمامي حمد مخصوص خداوندي است که وعده اش را در حق ما تحقق بخشيد و ما را وارث زمين گردانيد . از بهشت هر کجا بخواهيم مسکن مي گزينيم ، که پاداش عمل کنندگان چقدر نيکوست " .